#ESNS14 Orange Skyline presenteert veel nieuw werk

Dikgedrukte gitaarriffs en hoge vierkoppige zang

Tekst: Frank Hettinga Foto's: Donald van Tol ,

Het is een jaar geleden dat 3voor12 groningen tijdens Grunnsonic kennis maakte met Orange Skyline. Daarna heeft de band zeker niet stilgestaan: de jonge knapen van begin twintig wonnen de POPgroningen Talent Award, waren te gast bij 3FM en stonden in poppodium Vera. Nu schuilt een redelijk groot publiek vanwege het druilerige weer in de tent van de Energy Stage waar Orange Skyline speelt. Op de performance van de band valt weinig af te dingen.

De strak in pak gehesen bandleden presenteren een stevige mix van muziek uit de jaren zestig en britpop uit de jaren nul. Doordat Orange Skyline inmiddels veel meer nummers heeft geschreven, is de set nu dynamischer en strakker met goede rustpunten. Het bekende nummer Keepin’ up Appearances stond van meet af aan symbool voor een piek in de spanningsboog, maar wordt nu ‘weggezet’ als opener. 

Cocky gedrag

Bands als The Libertines, The Who, Arctic Monkeys en Oasis zijn van grote invloed geweest. Het stemgeluid van zanger Stefan van der Wielen doet sterk denken aan die laatste band, inclusief het cocky gedrag van de gebroeders Gallagher. (Laat het salueren maar weg). Ook heeft de band goed geluisterd naar AM, het nieuwe album van Arctic Monkeys. Veelvuldig zetten de bandleden in het nieuwe werk dikgedrukte gitaarriffs en hoge vierkoppige zang in. Met als beste voorbeeld de nieuwste single Get It On. Orange Skyline lijkt hiermee een beetje van het rammelende imago van The Libertines af te willen stappen.

Stefan van der Wielen laat niet na om Orange Skyline ook aan de buitenlandse festivalgangers te presenteren. Met een schreeuw prijst één verloren Engelsman hun kwaliteiten. De frontman klinkt zelf ook haast als een geboren Engelsman, maar tijdens de nummers is hij minder verstaanbaar. Dat doet af aan de sterke performance van de band. De teksten die wel overkomen, zijn niet echt voorzien van een diepere laag en spreken dus weinig tot de verbeelding. Toch maken ze ook gebruik van leuke verwijzingen. “You’d like to live in the sixties but there is no turning back.” Het voelt inderdaad als terugkeren in de tijd, die mix van sixtiesmuziek en postpunk revival.

Brothers till we die

Een andere verwijzing, “You and I, are brothers till we die” uit Buffalo Cameraman 3000, duidt natuurlijk op Stefan en Niels van der Wielen als broers, maar is vooral typerend voor de goede sfeer in de band. Het is helder dat de heren er plezier aan beleven, wat tot uiting komt in die relaxte en hoogmoedige houding. Ze eindigen met één van hun eerste nummers, The Resurrection of The Wrong, die voorzien is van een flinke solo. Hoewel dit niet echt meer strookt met de iets ingetogenere nieuwe stijl, is het in ieder geval een flinke toegift waarin de kwaliteiten prima naar voren komen. De dynamiek is goed. Anders zou de bravoure ook te veel uit de toon vallen.

Verder staat Orange Skyline vrijdagavond nog op Eurosonic in Sally’s om 22.30 en zaterdag om middernacht in het Platformtheater op Aftersonic.