Hoewel de zang hier en daar te wensen over laat, klinkt de muziek van The Orwells catchy. Instrumentaal zit het geheel strak in elkaar. Alle belangrijke nummers komen voorbij en de band heeft vanaf de allereerste minuut het publiek voor zich gewonnen. Rauwe, aanstekelijke en dansbare garagerock wordt over het water naar de publiekssteigers gedragen, waar het voor velen inderdaad maar lastig stilstaan is.
Buiten het muzikale gedeelte vormt de dramatische act van beschonken zanger Mario Cuomo een belangrijk onderdeel van het optreden. Al bij het eerste nummer verkent de frontman alle uithoeken van het podium en leunt hij, alsof hij houvast nodig heeft, tegen stellages aan. Vaker dan eens neemt hij op een hoek van het podium plaats om daar stoïcijns voor zich uit te kijken.