Deftones wordt door critici gezien als één van de meest vernieuwende metalbands van de afgelopen twintig jaar. De grondleggers van nu metal hebben vanaf de jaren negentig een ontwikkeling doorgemaakt naar een meer experimentele en bombastische metalsound. Een sound met harde screams en gitaarriffs afgewisseld met intens dromerige zang, gitaar en synthesizerinvloeden. Eind november 2012 bracht Deftones Koi No Yokan uit, alweer het zevende album. Ondanks het meer dan tragische verlies van de bassist Chi Cheng besloot de band de albumtour voort te zetten. Na vierenhalf jaar in comateuze toestand, door een auto ongeluk, overleed Cheng op 13 april dit jaar.
De grote zaal is vanavond lang niet uitverkocht; grote blauwe gordijnen schermen het merendeel van de tribunes af. Het is te merken dat voornamelijk de echte Groningse metalliefhebbers zijn uitgerukt. Door het geringe aantal zitplaatsen verzamelen zij zich allemaal voor het podium. Frontman Chino Moreno en zijn mannen lijken de setlist hierop te hebben afgesteld. Veel nummers van de eerste drie met platina bekroonde albums Adrenaline, Around The Fur en White Pony komen voorbij. Van een echte albumtour is vanavond dus geen sprake met maar vier nummers van Koi No Yokan.
De metalband vangt aan met Rocket Skates. Het is een voorbode van wat komen gaat. Langzaam creëert een kleine kern zich tot een beginnende moshpit. Deze wordt na Diamond Eyes, Be Quiet And Drive Away en Around The Fur groter en groter. Dan gooit Moreno demonstratief en nonchalant de microfoon op de grond. Tijd voor een adempauze. Rosemary van het nieuwste album, brengt een dromerige rocksfeer in de zaal. Het geluid wordt vanaf dan ook beter afgestemd. Toch blijft de verhouding tussen Moreno's vocalen en de rest van de band niet altijd in evenwicht. Bij een schreeuw en een krijs houdt Moreno de microfoon te ver van zich af, waardoor de impact van zijn uithaal vaak te wensen over laat.
Door de afwisseling zet Deftones een sterke en strakke set neer, waarbij de moshpit af en toe op adem kan komen. Na Rosemary zet de band Pink Maggit en Digital Bath in. Bezwete mannen weten niet hoe snel ze zich weer moeten melden in de pit. Het enthousiasme van de bandleden straalt echt af op het publiek. Een knotsgekke avond, zo vindt ook Moreno: "Its Monday. A pretty fucking wild time for a Monday!" De frontman, maar ook de nieuwe bassist Sergio Vega, is niet vies van grote gebaren. Meerdere malen bespringen zij de versterkers om als machtige figuren het publiek op te zwepen. Terwijl drummer Abe Cunningham, door middel van een ventilator, zijn haar als Hans Klok in de rondte laat vliegen.
Bij aanvang van de toegift heeft Moreno zijn drijfnatte overhemd vervangen voor een droog zwart T-shirt. Vanuit het publiek krijgt hij opeens nog een shirt toegegooid. De zanger kijkt even goed en ziet de gedrukte tekst: Always Love For Chi. Ondanks de warmte trekt de frontman ook deze over zijn hoofd. Nog één keer wordt op de klanken van 7 Words van debuutalbum Adrenaline een massale moshpit gevormd. Deftones en publiek gaan los. Voor Chi.