Topplaat of Onderzetter: Kelderkoorts - Meindert Talma

Talma laat luisteraars spontaan glimlachen

Tekst: Petra Huijgen ,

Hoe word je ‘Neerlands Onbekendste Popster’? Niemand die het beter weet dan de titeldrager, dus besloot de Groningse Fries Meindert Talma haarfijn uit te leggen hoe dat zo gekomen is. Het resulteerde in Kelderkoorts, een album én roman dat de luisteraar meeneemt naar de beginjaren van Talma's carrière. Is het album een topschijf? Of kan het schijfje beter gebruikt worden als onderzetter?

Peter Weening noemde hem in de jaren negentig al eens een ‘cultheld’. Wellicht is hij dat zestien jaar later en elf albums verder nog steeds.  Aan Talma’s bezigheden heeft het in elk geval niet gelegen. Sinds zijn eerste optreden in 1996 stond Talma in het voorprogramma van de eerste theatertour van Spinvis, maakte hij een album over het WK voetbal, componeerde hij een soundtrack en werkte hij vorig jaar mee aan Annie M.G. Schmidt-tributeproject ‘De Supersonische Boem’. Misschien dat Kelderkoorts hier met zijn rake teksten en schitterende arrangementen hier verandering in gaat brengen. Met Kelderkoorts neemt Talma de luisteraar mee naar de jaren negentig, bezingt hij Super8 films, viersporenrecorders en bovenal hemzelf als schuchtere student.

Talma is naast briljant muzikant ook een rasechte verhalenverteller. In de verhalende teksten ligt een vergelijking met Spinvis voor het oprapen, maar waar Spinvis vaak kiest voor metaforen en poëtische teksten, zegt Talma waar het op staat. Met grote eerlijkheid vertelt hij over zijn verlegenheid en zet hij zichelf genadeloos als anti-held neer. Zo is openingsnummer Crucifix bijna filmscènewaardig: "Ik wil je iets zeggen maar het is wel wat vrijpostig / Ze zei ‘Ga je gang.’ Ik zei ‘Ik ben jaloers op jouw Crucifix / omdat die hangt tussen jouw borsten’" en "Ik kijk naar jouw billen / en ik denk aan de hemel." De timing van Talma is weergaloos, en parels van teksten als deze laten de luisteraar spontaan glimlachen.

Op het album werkte hij met topmuzikanten als Reyer Zwart (Solo), Anne Soldaat en Brenda Bosma (Spilt Milk). De ijzersterke arrangementen zijn altijd één-op-één terug te voeren naar de tekst: ieder nummer heeft een heel eigen muzikale kleur gekregen. Zo is  Klaus Kinski een gedragen nummer dat toewerkt naar een climax met een grote rol voor de strakke drums en gitaar, roept Drieminuten-zuurtjeskleurendroom een lounge-sfeer op met meer jazzy invloeden en is Surhuisterveen een ietwat ironische, maar lieflijke ode aan de geboortestad van Talma. De tweede stem van zangeres Bosma is sprookjesachtig en past perfect bij de meer monotone stem van Talma.  

De liefhebbers van Nederlandstalige lichte muziek hebben er met Kelderkoorts weer een iets heel moois bij om naar te luisteren. Zowel muzikaal als tekstueel is het een ware ontdekkingstocht. Talma heeft een album afgeleverd waar alles aan klopt. Misschien is het nu eindelijk tijd voor het grote publiek om hem van zijn titel af te helpen, die hij tegen wil en dank draagt. Conclusie? Een topplaat.