#ESNS13: Kadavar herkenbaar maar ouderwets goed

Epische solo’s en lange nummers langs de hardrock historie

Tekst: Wymer Praamstra Foto's: Harold Zijp ,

Bij het zien van de bandfoto van Kadavar is het lastig te zeggen in welk decennium deze is gemaakt. Door de lange haren, massa’s gezichtsbeharing en kleding waar ze in een vintagewinkel nog om zouden lachen doet het eerder aan vervlogen tijden denken dan aan het net begonnen nieuwe jaar. In studentenhol Vindicat mag het Berlijnse drietal in de verschraalde bierlucht laten zien dat het verleden nog leeft.

GEZIEN
Kadavar, Eurosonic, Vindicat, 10 januari 2013

MUZIEK
De muziek van doet de tijden van Black Sabbath en Led Zeppelin herleven. Stoner, hard rock en psychedelische elementen worden geserveerd op een bedje van klassieke rock. Nostalgisch, maar wel ouderwets goed. Riffs harder dan de buiklanding van Patty Brard en explosieve drumpartijen vormen samen met de steady bass van de zo uit een documentaire over hippies gestapte bassist uitgesponnen nummers. Hard en meedogenloos, maar met een creatieve basis door met name de fantastische instrumentbeheersing en enthousiasme van de gitarist en drummer. 
 
PLUS
Met name de maniakale drummer, die met zijn gigantische haarbos, baard en barbaarse blik op een ietwat ondergeëvolueerde vorm van de normale mens lijkt is fantastisch om naar te kijken. Waarschijnlijk gaan er per jaar wel een paar drumkits doorheen, zo hard en verbeten ramt hij op alles wat hij maar kan raken. Samen met de solo’s van de gitarist drijft hij de band een paar keer tot grote hoogten, waarbij iedereen in het publiek met een grote glimlach en knikkend hoofd staat te kijken. Door de reverb op de vocalen worden een paar nummers lekker psychedelisch en is het niet erg dat het zeven of acht minuten lang doorgaat. Het uiterlijk van de mannen is ook heerlijk ouderwets en ruig. Een heel leger aan Tabatha’s en Mike de Boer’s is nog niet genoeg om deze mannen er toonbaar voor een sollicitatie uit te laten zien. 
 
MIN
Veel van de nummers komen vaag bekend voor, en niet alleen maar als je het album van Kadavar een keertje hebt opgezet. Deze muziek bestaat al decennia en is door een stortvloed aan bands uitgemolken. Kadavar weet daar wel een redelijke eigen draai aan te geven, maar bij een optreden van drie kwartier komen toch vaker dan dat je zou willen gedachten opspelen dat je dit al wel eens hebt gehoord. Het hele plaatje met de drie harige mannen is natuurlijk heerlijk ouderwets en past perfect bij de muziek, maar een beetje cheezy is het ook wel. 
 
CONCLUSIE
Kadavar hangt iets te veel in het verleden om echt te overdonderen, maar weet voor de liefhebbers van de geschiedenis van de hardere rockmuziek veel mooie momenten op te roepen. Door de brede basis van de band zouden ze op geen enkel festival misstaan en er zullen ook weinig mensen zijn die het helemaal niks vinden, maar meer eigenheid en creativiteit kunnen geen kwaad. 
 
CIJFER: 
7