Het Friese Broken Brass Ensemble verwelkomt als één brok energie alle gasten met opzwepende muziek. Met een glimlach en vol energie stapt iedereen binnen. In de benedenzaal vinden de meer muziek gerelateerde optredens met visuele ondersteuning plaats en in de bovenzaal de meer theater gerelateerde. In de studio staan twee lichtkunstinstallaties die de hele avond te bezichtigen zijn. Tussen de bedrijven door kan zo ineens Willy Darktrousers of het Broken Brass Ensemble opduiken, ter overbrugging en vermaak.

De markante Willy Darktrousers lopen we al snel tegen het lijf in de benedenzaal, waar hij voorafgaand aan de Passengers speelt. De 'raggedy' singer-songwriter speelt solo op gitaar en heeft ook visuele ondersteuning meegenomen. Achter hem komen op een groot vertelraam handmatig aangedreven op doek geschilderde beelden voorbij. Fruit afgewisseld met dictators. Geert Wilders bevindt zich in goed gezelschap van onder meer een sinaasappel, Stalin, een paprika, Hitler en een citroen.

De Passengers uit Leeuwarden spelen indierock, waarbij het VJ-duo Beun & Haas per nummer visuals hebben toegevoegd die op een groot scherm achter de band geprojecteerd worden. We zien onder andere skydivers, een vrij psychedelisch gemanipuleerd bostafereel en een zwart-witte videoloop van een tollend vliegtuig dat lijkt te gaan crashen afgewisseld met een crashende auto. De opbouw en beelden gaan hand in hand met de muziek en versterken de totaalbeleving. Aan het einde van het laatste nummer raakt het beeld steeds meer distorted naarmate de gitarist met meer distortion speelt en zo eindigt de set van de Passengers met Beun & Haas zowel qua muziek als qua beeld.

De muziek van Sexton Creeps werd al eens bestempeld als “een manisch-depressieve patiënt, soms met heftige agressieve aanvallen en daarna weer rustig en passief met een donkere twist”. Die donkere, bijna twisted, kant hoor je niet alleen, maar zie je vanavond ook. De door de VJ’s Neef & Wim Jongedijk geïntegreerde beelden zijn even onheilspellend en sluiten goed aan. We zien beelden van een stel verwikkeld in ogenschijnlijk dagelijkse, routinematige bezigheden in hun huis, waar op andere momenten, wellicht in een andere dimensie, zich seksuele en gewelddadige taferelen afspelen. Voor vele mensen een indrukwekkende ervaring maar voor anderen net wat too much.

A Liquid Landscape sluit de avond af met visuals van Lex Vesseur, die hij maakte als afstudeerproject voor de Academie Minerva. De film gaat samen met het debuutalbum van de band en vertelt aan de hand van sferische beelden het verhaal van een man, lopend door verschillende landschappen, die op zoek is naar een thuis. Een bijzondere combinatie van prachtige beelden die goed versmelten met de muziek. Het is duidelijke de laatste act van de avond; niet iedereen heeft er nog zijn volle aandacht bij. Desondanks een mooi project.

Samen met de installaties, theater en vijf pitches van afstudeerprojecten van Minervastudenten een erg leuk en gevarieerd programma dat zeker doet verlangen naar meer: naar Noorderzon 2012. Maar eerst maar eens genieten van de zomer. Augustus komt met Noorderzon vanzelf dichterbij.