Om stipt elf uur beklimmen de zes mannen van Slim Cessna's Auto Club het podium om vervolgens de vijfde versnelling op te zoeken. Deze wordt anderhalf uur niet meer losgelaten. De rockabilly overgoten met een gothic saus werkt aanstekelijk. Vergeleken met Shack Shakers die tot hetzelfde genre behoren, klinken hun nummers veel gepolijster. Het refrein van de nummers zing je zo mee en de twee vocalisten zorgen voor een extra laag in de nummers door afwisselend een goede en een kwade rol aan te nemen. Vaak liggend op de knieën proberen zij het publiek in hun spel mee te trekken als dominee, onwetende of naïeve burger en de manipulerende politicus.

Dat werkt een aantal keren, maar na drie kwartier krijg je het gevoel dat je steeds naar hetzelfde verhaal kijkt. Ook de opbouw van de nummers blijft hetzelfde. Deze bestaat uit een korte intro met bombastische opening, twee coupletten, een refrein, een brug met toneelspel en tot slot een opzwepende finale. Het publiek gaat echter lekker los en laat zich lekker meeslepen door het opzwepende ritme.

De band bestaat uit een bont gezelschap dat weet hoe je een zaal in beweging krijgt. De contrabas speler zou door kunnen gaan als dubbelganger van Brad Pitt. De toetsenist doet stoïcijns zijn werk en laat geen enkele emotie zien. De gitarist kan amper bij de microfoon en speelt op een gitaar met dubbele hals. Twee zangers halen de gekste capriolen uit. De drummer is misschien wel het minst opvallend, maar zeker niet de minste.

Na anderhalf uur inclusief toegift vinden de heren het genoeg. Ondanks dat het een puik optreden is met veel vaart en capriolen blijft het gevoel dat het veel van hetzelfde is. Als je het concept leuk vindt zit je gebeiteld bij deze heren, maar voor meer variatie zul je toch even verder moeten zoeken.