Het is een cliché, maar het helpt om de enigszins verwarrende uitkomst van de finale van de POPgroningen Talent Award te begrijpen: alle deelnemers van deze finale waren winnaars. Elle Alpha, Jael, Desert Dead Cops en Eisenhower hebben bewezen te kunnen schitteren in provinciale voorrondes en twee halve finales. Alle bands hebben voor hun positie in de finale geknokt en gingen daar in Vera deze avond nog dunnetjes overheen.
Het is pas het tweede jaar dat de POPgroningen Talent Award plaatsvindt - al kan het gerust worden gezien als een een hervatting van de Groninger Popprijs die tot recent door Groverpop werd georganiseerd. Ten opzichte van vorig jaar is het opvallend dat de kwaliteit van de individuele bands is gestegen, evenals de introductie van de twee halve finales, waardoor de eindstrijd dit jaar veel spannender is geworden. De Award is dus nog steeds een betrekkelijk nieuw fenomeen, waar veel van wordt verwacht. De winnaar ervan zal naar de Sena POPnl Awards in de Melkweg in Amsterdam afreizen, om aldaar voor een jury van programmeurs te mogen spelen. Een geweldige buitenkans voor elke aan de weg timmerende band.
De spanning is vanavond in Vera dan ook te snijden. Poprockformatie Elle Alpha moet vanwege de loting als eerste op in een nog vrij koude zaal. Gelukkig komt de zaal aardig vol halverwege het twintig minuten durende optreden, dat verplicht voor alle bands zo kort is. Elle Alpha en haar band zetten in korte tijd een degelijk maar toch iets te braaf optreden neer, waar het veelzijdige bereik van de zang van frontvrouw Ella Stoffers prominent aanwezig is. Vergelijkingen met Anouk zijn makkelijk gemaakt maar deze dame heeft desondanks absoluut een eigen en herkenbare stijl.
Nu komt Jael op met haar band - waarvan de frontvrouw zegt: "ik ben dan wel Jael maar het draait natuurlijk niet alleen om mij" - die in de eerste halve finale van de POPgroningen Talent Award krap langs de metalcore band The Horrible Twunts tweede was geworden en zich daarom mocht plaatsen voor de finale. De zevenkoppige band van Jael zet energieke en strakke poprock neer met een jazzy ondertoon die met gemak de zaal vult. Het is wel jammer dat zowel de muziek als de set vaak abrupt verspringt van hard naar zacht. Ook de leadzang, die bij vlagen iets te schel klinkt om nog karakteristiek te zijn, gaat niet goed samen met het spaarzaam ingezette achtergrondkoor. Zo slaagt Jael er niet in de spanning goed vast te houden en blijft het moeilijk voor het publiek om één lijn in het optreden vast te houden en te waarderen.
Dan komen de Desert Dead Cops met hun zelfbenoemde beatfolk - denk energieke bluescountry pop - met een verfrissend andere hoek aanzetten. Het is overduidelijk dat de muziek goed aansluit bij een merendeel van het publiek: veel fans meegenomen wellicht? Maar de warmhartige set van Desert Dead Cops is inderdaad solide en doet je zowel wegdromen als opveren, zeker wanneer op het eind een sneller en meer poprock-achtig nummer wordt ingezet, dat de band beweert in te zetten als geheim wapen om van de geduchte concurrentie te kunnen winnen.
Dan komt tenslotte Eisenhower het podium op, wederom een poprockformatie met invloeden van onder andere Led Zeppelin, Wolfmother en Deep Purple. Al gelijk bij de soundcheck maakt de band een veelbelovende indruk en weet het ieders aandacht te trekken. Als het echte optreden dan een paar minuten later begint is het meteen vanaf de eerste noten imponerend. Het niveau van de hele award is opeens minstens twee klasses omhoog gegaan. Op veel niveaus is Eisenhower gewoon feilloos. Dat merk je aan de erg goed op elkaar afgestemde vierstemmige zang, de enorme energie en aanstekelijke plezier van alle bandleden, het sublieme gitaarspel van de lead gitarist, de spontane frontman die doet denken aan het beste van Linkin Park en Blink 182. Het is duidelijk dat hier een band staat die de extra boost van het winnen van de POPgroningen Talent Award eigenlijk niet nodig heeft om zelf op eigen houtje geheid succes te behalen (volgens hun website zijn ze nog vol zelfvertrouwen op zoek naar label).
Misschien is dat gevoel van establishment waardoor Eisenhower uiteindelijk niet gewonnen heeft. Na een overigens fantastisch akoestisch optreden van Nashville darling Sascha Elisah, de runner-up van de POPgroningen Talent Award van vorig jaar, wordt het juryoordeel bij monde van Vera-programmeur Peter Weening voorgelezen. Van alle bands worden eerst plus- en dan minpunten genoemd. En dan de schok: Elle Alpha wordt tot winnaar uitgeroepen.
Nu rijst een gecompliceerd gevoel bij ondergetekende. Gezien de prestaties van Elle Alpha en haar band is de prijs op zichzelf gezien wellicht terecht, maar was er niet een andere band die het veel beter had gedaan? De jury beslist echter anders. De verwarring die daarop bij een groot deel van het publiek ontstaat, wordt gelukkig kort daarna weggenomen door een toegift van Elle Alpha waar je u tegen zegt. Mede door de afwezigheid van het vijfde bandlid die helaas door naar een ander optreden moest is de band een jamsessie-achtige en groovy set gaan spelen die zeer verrast. Ella Stoffers imponeert net zoals aan het begin van de avond met haar diverse stemgeluid en groot bereik. Met deze briljante toegift laat Elle Alpha zien dat ze veel meer in huis hebben dan ze in twintig minuten hadden kunnen laten zien. Misschien heeft dan toch de beste band gewonnen.