Wat een heerlijke maand was het. Geen bittere kou meer, maar lekker rondjes wandelen met het zonnetje op je porem. Wie in z’n uppie op pad ging, had hopelijk wel een koptelefoon of fijne oortjes mee om de nieuwste releases van deze maand te beluisteren- want die stelden écht niet teleur. En voor zij die de paden van het Noorderplantsoen bewandelde zonder muzikale stimulatie, genietende van de kwetterende vogeltjes en het geroezemoes op het terras, kan de tofste nummers hieronder nog even rustig bekijken.

The Vices | Before It Might Be Gone (album)

Vroeger was alles beter. Althans, dat is wat men altijd zegt. Wie luistert naar The Vices, kan het daar alleen maar mee eens zijn: hun retro-looks én opwindende seventies-sound katapulteren je rechtstreeks terug naar wat velen zien als de beste muziekperiode aller tijden. De release van hun nieuwe album is er dan ook eentje die we niet over kunnen slaan. Surfrock en Britpop komen samen in een eigentijdse, maar nostalgische sound, en met meer dan 200.000 maandelijkse luisteraars is het duidelijk dat The Vices weten hoe ze moeten boeien. Op 7 februari lanceerde de band Before It Might Be Gone, 12 tracks, 36 minuten aan ongeremd luisterplezier. Waar men in het verleden de band nog wel eens als ‘dertien-in-een-dozijn’ bestempelde, lijkt het nu anders. Vooruit, Shaking Shoulder heeft wel een vleugje Supergrass en How Does It Feel doet denken aan Artic Monkeys, maar geen enkel nummer laat zich écht vergelijken. Daarmee bewijst The Vices dat ze met dit nieuwe album definitief een welverdiend, eigen geluid hebben neergezet.

Vanity Box | Good Luck, See You Friday (album)

Inmiddels is Vanity Box niet meer uit de Groningse muziekscene weg te denken, In amper een paar maanden tijd hebben ze al een flinke reputatie opgebouwd. Dat vierden ze deze maand met een overtuigende plaatpresentatie in Vera. Het album barst van de stevige gitaar- en drumriffs, zoals te horen in An Air-Conditioned Life, dat doet denken aan Otherside van de Red Hot Chili Peppers. Over chili gesproken: Coney Island Chily Dogs is een perfecte R.E.M- achtige kampvuurtrack voor zwoele zomeravonden. Met Strange Man slaat de band vervolgens een heel andere toon aan, dankzij een sound die doet denken aan een combinatie van Ilse DeLange’s zang en Anouks rock. Éen puntje van kritiek: de zang mag best wat harder in de mix, want de gitaren voeren soms nét iets te veel de boventoon. Toch maakt dat bij sommige nummers weinig uit, zoals bij de gelijknamige track Good Luck, See You Friday- volledig instrumentaal én volledig tot zijn recht komend.

Nina Wood | De Liefde Die Blijft

Met haar muziek heeft Nina van der Woude, ook wel Nina Wood, eindelijk een plek gevonden waar ze zich niet hoeft in te houden en haar verhaal ongeremd met de wereld kan delen. Dat resulteert in haar eerste Nederpop-EP, De Liefde Die Blijft,  waarop ze in het nummer Liever Alleen haar worstelingen met de mening van anderen onder woorden brengt. Zo zingt ze: "Ze loopt weer rondes, s ’avonds veel te lang in haar hoofd, kan niet beloven dat ze los zal laten" en: "Ze maakt zich zorgen over wat een ander vindt, te veel bezig met de haat en de liefde die nooit wint". Tussen al die twijfels door benadrukt ze hoe waardevol het kan zijn om af en toe gewoon een dikke middelvinger op te steken.

Maar, dat ook Nina zo nu en dan een steuntje in de rug kan gebruiken, blijkt uit het nummer Storm in Mij. Hier bezingt ze hoe ze zichzelf verliest en voorbijraast: "Als je me niet vasthoudt, raak ik mezelf kwijt". Wie de ‘je’ is in dit verhaal, blijft onbezongen, maar die liefde, komt in het nummer Dans jouw Vingers weer om de hoek kijken. Daarin omschrijft ze een relatie met iemand die bindingsangst heeft, waardoor zij gekwetst achterblijft: "Je bent bang voor alle liefde die ik voor jou heb en ik ben banger dat je mij weer laat gaan. Dat je mij weer hier zo alleen laat staan".

Het verhaal komt in het laatste nummer, Ik Zie Je Wel Weer, tot een afronding: hoewel het niet duidelijk is of het gedurende de gehele EP om dezelfde relatie gaat, nemen we dat gemakshalve aan. Hier neemt ze afscheid van de persoon die zo veel pijn heeft en wenst hem of haar het beste: "Ik hoop dat het lichter is geworden op de plekken waar het pijn deed", waarna ze afsluit met: "Ik hoop dat je dingen mag ervaren waar je zo lang voor leeft, dus ik laat je nu los, ik zie je wel weer". Al krijgen de teksten in deze release-recensie ruime aandacht, laten ze op het gebied van poëzie nog wat te wensen over. Ze zijn vaak vrij letterlijk. Met een meer poëtische benadering zou er potentie zijn voor Wood om zich te kunnen meten met artiesten als S10 en Froukje.

 

Timo de Jong | About Heartaches and Being Blue

Alsof de tijd een eeuw heeft stilgestaan, komt Timo de Jong met een nieuwe Americana-single die moeiteloos in de jaren ’50 zou passen. Zelfs de singlecover straalt een nostalgisch kleurenpalet uit, met gelige tinten die doen denken aan een tijdperk waarin binnen roken doodnormaal was en zowel muren als platen langzaam hun witte kleur inruilden voor een geligere tint. Met een Jerry Reed-achtige sound en een bereik dat zowel de zwoele, diepe noten als enkele octaven hoger bestrijkt, brengt hij opnieuw een prachtig nummer uit. Hij houdt het eenvoudig, met de akoestische gitaar in de hoofdrol. Af en toe klinkt er een bas of een Hammondorgel mee, en zo nu en dan sluipt er een subtiel elektrisch gitaarrifje tussendoor- eentje die doet denken aan Until I Found You van Stephan Sanchez. Verder draait het vooral om de zang, in een minimalistische maar doeltreffende opzet. Het is juist die eenvoud die je raakt wanneer je je herkent in de gevoelens die in het nummer worden beschreven.

TAXITAXI | THERAPIE

Therapie. Vaak een zwaarbeladen onderwerp. Maar als je het overlaat aan de inmiddels welbekende punk-boyband TAXITAXI, hoeft dat helemaal niet zo te zijn. In hun nieuwe nummer, THERAPIE, zingen ze: "Het blijk dat je prima kan leven zonder mij, maar ik kan beter. Want: ik heb eindelijk therapie". Het nummer biedt een humoristische kijk op de innerlijke strijd die velen vandaag de dag bestrijden met een stevige dosis therapie. Toch lijkt het met één klik op de afspeelknop ineens heel simpel: "Als je morgen gaat, ben je niet te laat. Hoe vind je zelf dat het gaat?" Denk daar maar eens goed over na.