Good Luck, See You Friday heet het album waar het vanavond om draait. De debuutplaat van de jonge shoegazers Vanity Box werd door verschillende publicaties goed ontvangen en is een fraaie toevoeging aan de toch al goede reputatie die de band de afgelopen maanden heeft opgebouwd in de stad. De band speelde de Kelderbar (hun geboortegrond) al plat, zette een waardige openingsset neer voor Cloud Café en was een hoogtepunt tijdens Grunnsonic. Samen met een frisse debuutplaat scheppen ze de nodige verwachtingen. Gelukkig maken ze het waar, vanavond op het hoofdpodium van Vera. En dat al vanaf het eerste nummer.

Space Siren

Het vergt enig lef om heuse underground-legendes uit te nodigen als support voor je eerste plaatpresentatie. Vanity Box heeft dan ook flinke cojones, als je het ons vraagt. Space Siren loopt al zo’n twintig jaar mee in het circuit en heeft haar strepen meer dan verdiend. Na de dood van medeoprichter en producer Corno Zwetsloot en de stilte die volgde, heeft de band zich volledig herpakt. Nog altijd zijn ze compromisloos in hun grillige en duistere noiserock.

We schreven vorig jaar nog over ze. Ze waren als special guest de afsluiter van Wh^rl’s plaatpresentatie in dezelfde zaal. Space Siren blies toen al iedereen omver met hun melancholische muur van geluid. Vanavond is het niet anders. Space Siren laat wederom zien dat hun status als underground royalty zonder meer verdiend is. De set onderzoekt alle hoeken en gaten van de indie rock. Van hoekige, snijdende postpunk die doet denken aan de gruizige plaatjes van Anton Corbijn in de jaren ’80, tot donkere, dampende noiserock die klinkt als het geschifte liefdeskind tussen Nancy Sinatra met Bang Bang en Swans op Filth.

Niemand zou het ze kwalijk nemen als Vanity Box toegaf enigszins zenuwachtig naast het podium te staan. Hoe volg je dit in godsnaam op zonder de energie te verliezen? En nog wel bij je eigen plaatpresentatie.

© Lisabeth Woltjer / 2025

Vanity Box

Het prachtige Dusting Off The Stratosphere, dat tevens de opener van het album is, doet denken aan de opzwepende momenten van bands als Arcade Fire en Broken Social Scene. Voor een band die eigenlijk pas een paar maanden aan de weg timmert, klinkt Vanity Box vanaf de eerste noot verrassend voldaan en triomfantelijk. Alsof de marathon al is gelopen en de eindsprint in zicht komt. Natuurlijk zijn er schoonheidsfoutjes, maar de band heeft een drive die aanstekelijk is en lijkt niet te stoppen.

Het helpt ook dat de vele knipoogjes naar betere tijden in de indie-traditie ervoor zorgen dat Vanity Box tijdloos klinkt. Alsof iemand een cassette heeft volgegoten met alle coole bands uit de jaren ’90. De openingsriff van Satan, Go Back to Sweden lijkt wel heel erg op die van Ride’s Vapour Trail. Eurydice Says klinkt als Kevin Shields die Born to Run speelt. En Coney Island Chili Dogs had makkelijk van een Yo La Tengo-plaat kunnen komen. Toch verveelt het niet. Vanity Box weet het op de een of andere manier eigen te maken.

Met gastmuzikant Anne Caesar van Wieren op gitaar tijdens de 9 minuten lange afsluiter van Good Luck, See You Friday, eindigt de band hun releaseshow terecht met een brede grijns. Vanity Box is niet alleen een aanwinst voor label Zeevonk Records, zoals Dagblad terecht stelt, maar een aanwinst voor Groningen.