Een ware hiphopavond bij SimplonUP vanavond! We worden verrast door het jonge talent van de jongens van STU33. Het drietal heeft een hele entourage meegenomen en zetten de bovenzaal op zijn kop. Ze overtuigen, blijven keurig binnen het tempo en laten zien dat ze aardig wat in huis hebben. Een duo uit het collectief Wallplug laat ook hun veelzijdigheid zien. Van keiharde trapbeats tot een afsluiter met een latin beat - er was vanavond ruimte voor zowel een moshpit als losse heupjes.

STU33

Jong, maar echt jong, talent krijgt vanavond een podium bij SimplonUP. STU33 is een open studio in Leweborg waar jong talent de kans krijgt om hun muzikale vaardigheden te ontwikkelen. Afgelopen jaar stonden ze ook al eens op Noorderzon. Het drietal jongens dat vanavond optreedt lijkt stiekem wat zenuwachtig te zijn, maar daar is op het podium weinig van te merken. De set begint met een duo, het is een energieke performance. Ze weten de zaal moeiteloos te overtuigen met het zelfvertrouwen waarmee ze op het podium staan, de scherpe teksten en strakke beats. Halverwege de set komt een derde rapper bij ze op het podium.

De beats zijn een rijke mix van old-school hiphop, zomerse vibes, een vleugje trap en beats die wat meer richting de poppy tunes gaan. De backing track vult hier en daar de refreintjes vocaal in en soms wordt er tijdens de refreintjes ook stiekem een beetje geplaybackt. Maar dat doet niet onder voor de rest van het optreden. Thema’s die terugkomen in de teksten zijn liefde, de uitdagingen van beginnende artiesten, maar ook uitgaan, drank en vrouwen met neptieten. “Henny”, de welbekende drank onder rappers, komt ook veel voor in de teksten. Het is bijzonder hoe volwassen sommige teksten al klinken voor deze jonge mannen. Ook gaat het raptempo naarmate de set vordert steeds meer omhoog. Het uiteindelijke drietal weet dit goed bij te houden. Dat is knap, zeker voor beginnend talent.

De set wordt afgesloten met een beat die wat toegankelijker is en wat meer in het rijtje past van de gemiddelde hitjes in de top 40. Noem het Turfy Gang of Nachtdienst, maar dan met betere teksten. Het werkt en het klinkt goed. De zaal is rijkelijk gevuld met vrienden, familie en andere bekenden van STU33. Het enthousiasme kan niet op: er wordt zoveel gefilmd dat er aan het einde van de avond zowat genoeg beeldmateriaal moet zijn om een mini-docu te maken.

STU33 laat zien dat ze jong talent écht de kans geven om hun eigen muziek te maken. Het optreden van het drietal verveelt nooit en is prachtig om naar te kijken. Ze hebben zeker talent en zouden zo maar eens vaker voorbij kunnen komen.

© Donald van Tol / 2024

Wallplug

Van Nederlandstalige hiphop gaan we naar (voornamelijk) Engelstalig. Wallplug is een collectief bestaande uit verschillende artiesten, waaronder ook de Groningse rapper Tays. Vanavond kijken we naar Ra’s Vertigo en Tommie Rose. De beats van het duo uit Hoorn zijn keihard. De drums voelen bijna aan alsof ze echt ingespeeld zijn, maar misschien is dat ook wel zo. Het voelt herkenbaar en dat is lekker. De stemmen van de twee rappers combineren mooi: een diepe zware stem en een wat schellere stem die overal lekker doorheen snijdt. Het geheel is een rijke mix van R&B en hiphop, met beats die soms iets weg hebben van deep house en trap.

De teksten van Wallplug gaan over de verantwoordelijkheden van het leven, zoals kinderen krijgen, trust issues, en vergelijkbare zaken. Soms wordt er even afgeweken van het Engelstalige en wordt er in het Nederlands gerapt. Dat komt iets minder oprecht aan dan het Engelstalige, wat ergens ironisch is, omdat de rappers Nederlands zijn. Het geeft aan hoe goed Wallplug zichzelf in het Engels neer weet te zetten. Het Nederlandstalige geeft een iets bekender geluid, wat de act iets minder uniek maakt.

Op het moment dat je denkt “het is goed, maar het blaast me niet omver”, verrast Ra’s zo nu en dan met adlibs die zo uit een soulhitje hadden kunnen komen. Het overtuigt en geeft de muziek net dat stukje extra spice. Ondanks de wat minder gevulde zaal weet het duo er een feestje van weet te maken. Variatie qua beats lijkt even uit te blijven, maar komt wanneer het duo nieuw materiaal presenteert. Beats doen denken aan de 90’s, klinken bekend, maar wel met een eigen geluid.

Het duo sluit keihard af: de muziek wordt agressiever, grimmiger, duisterder, net als de teksten. We gaan richting drillrap. Het publiek gaat er in mee: er wordt zonder verzoek gemosht. De muziek voelt overweldigend en wordt op een gegeven moment bijna te veel. De beat gaat alle kanten op en de vocalen lijken er meer bij te komen dan bij te horen. Dan sluit Wallplug af met iets totaal anders: de zaal wordt getrakteerd op een latin beat. De heupjes mogen nog even los, maar dan is het toch echt klaar.

Dit duo van Wallplug stuurde ons alle kanten op en daardoor hebben we een aardig beeld van wat ze kunnen. Het voelde soms ook een beetje als een showcase in plaats van een concert, maar dat is zo gek nog niet, want na ESNS is het wel lekker om toch nog een showcase te ervaren.