Oh Januari, de maand die elk jaar weer langer bezig lijkt dan Soldaat van Oranje, werd gelukkig in 050 dragelijk gemaakt door het gedruis en geruis van Eurosonic. Onze straten werden platgelopen door muziekliefhebbers uit heel Europa en tijdens Noorderslag veranderde de Oosterpoort in het muziekmekka van Nederlands aanstormend talent. Bands van over heel ons continent speelden hier de sterren van de hemel. Maar gelukkig was er tijdens Grunnsonic ook genoeg ruimte voor muzikanten uit de Stad om te shinen en zich van hun beste kant te laten zien. Want ja, uit onze Groningse klei ontspringt genoeg moois, iets wat dan ook zeker te merken was aan de releases die deze maand zijn uitgebracht.

Marit Nygård | De Eenmansorkest EP

De nieuwe Eenmansorkest EP van Marit Nygård is een dagboek over onzekerheid, het missen van een medespeler in je leven en het zoeken naar waar alles nou eigenlijk om draait. Gevangen in prachtige zinnen en heldere filosofische overdenkingen, plukt Marit Nygård in elk nummer een irritant korstje weg om deze daarna te verbinden met helende wijsheid. Want ja, het leven en hoe je je daarin het beste kunt gedragen, is en blijft een eindeloos gedoetje. Maar ondanks dit herkenbare gegeven geeft Marit niet op. Want ook al voelt ze zich nu nog te slecht, dan is ze maar een eenmansorkest. En dat vinden wij helemaal niet erg, want begeleid door De Medemensen komt Marit Nygård haar stem helder en krachtig tot haar recht. En ellk partje past op deze EP dan ook prachtig op zijn plek. 

The Vices | How Does It Feel

The Vices bewees zichzelf dit jaar dubbel en dwars tijdens Noorderslag, waar de mannen de grote zaal zonder pardon plat speelden. Dat ze Groningen al ontgroeid zijn blijkt dan ook uit de nieuwe tourdata; The Vices gaan terug naar Amerika om daar nog meer harten te veroveren. Naast deze tournee verschijnt ook op 7 februari het nieuwe album Before It Might Be Gone en "How Does It Feel" is de vierde en laatste single om dit te vieren. Op deze single laat het viertal zich van een andere kant zien en worden de normaal zo aanwezige gitaren maar spaarzaam ingezet. Andere instrumenten zoals de drums, toetsen, koortjes en zelfs wat strijkers krijgen meer de aandacht. Een stapje terug, maar zeker ook twee stappen vooruit in gelaagdheid en rondingen in geluid. En nee, zelfs nu wordt het niet zoetsappig of zoetgevooisd en blijf je onherroepelijk The Vices herkennen. Amerika, maak je borst maar nat!

frogs – ONLY SOMETIMES

De danceable sadsongs van frogs (een project van Vince Railaf) worden gedreven door haar passie voor het buigen van genres en het gebruik van haar muziek als dansbaar dagboek. Ook in "ONLY SOMETIMES" gebruikt frogs deze verfrissende mix van een verdrietige tekst over haast hyperpop aanvoelende beats. De funky bassline en frogs haar hooggepitchete haast chipmunk-achtige vocalen zetten je gelijk op het verkeerde been, maar door de muzikale balans tussen al dit electro-geweld blijft het gelukkig niet enkel steken in verwarring. Door het hookerige refrein en de steeds doorlopende pulse is "ONLY SOMETIMES" een verfrissend kunstwerkje wat gemaakt lijkt te zijn door je SIMS-karakter waar je net iets te lang niet naar hebt omgekeken.

Thyme Flies | Subtle Changes

Kijk, eigenlijk konden we de nieuwe single van de Groningse producer Thyme Flies, oftewel Thijmen de Boer bijna niet meenemen voor deze maand omdat zijn nieuwe single; "Subtle Changes" officieel pas vrijdag en dus echt op het staartje van het staartje van deze maand uitkomt, maar na het luisteren van deze track besloten we dat deze single hoe dan ook besproken moest worden. Want wat is dit nummer een explosie van muzikaliteit. Dit door jazz, soul en wereldmuziek invloeden gevulde en door percussie gedragen nummer is een prachtige audio-collage waarop de stemmen van Quincy Jozefzoon en Djaliviah dos Santos zweven in de open experimentele ruimte. Het is een nummer waarin je kunt schatzoeken naar verborgen likjes, hooks en addlips. De funky gitaarbreaks maken het een subtle funky feestje. Echt een must-add aan je playlist wanneer hij vrijdag uitkomt; Prachtig!

TAXITAXI | STAD

De nieuwe single "STAD" van de coolste punkboyband in town; TAXITAXI voelt een beetje als een dronken conversatie om half 7 ’s ochtens in de dan nog enige club die open is. "Nee, ik ben niet ongelukkig en nee ik vind het helemaal niet erg dat ik nu nog dronken in de kroeg sta, want ik woon in de STAD!" Waar de normale Pieter al naar zijn werk aan het fietsen is, waggelt TAXITAXI net de kroeg uit omringt door de dampen van donkere klanken en herhaaldelijk hedonisme. TAXITAXI bewijst wederom weer hoe goed ze in een kort nummer een sentiment kunnen vangen dat geen van ons vreemd is. Want zeg nou eerlijk, we ontduiken toch allemaal wel eens de pieterlijke burgerlijke plicht door ons te verdrinken in bier en alle andere soorten gif die de nacht ons te bieden heeft... Maar dat maakt niet uit, want we wonen tenminste in de STAD!!

Jay Waldo | SOLO

Dromerige pingeltjes leiden het nieuwe nummer "SOLO" van Jay Waldo in, waarna de beat dreunend tevoorschijn komt om het hele nummer niet meer te verdwijnen. Met zijn lage, donkere stem rapt Jay Waldo in dit nummer over het liefst solo willen zijn, maar toch weten dat je niet alles alleen kan doen en de tweestrijd die dit vaak met zich meebrengt. Waar de track begint met het pakkende refrein, blijft de rest van het nummer hangen in dezelfde flow en voelt "SOLO" bij vlagen monotoon aan. Een referentie naar de simpliciteit van het alleen zijn of een gemiste kans om het nummer spannender en interessanter te maken? De conclusie blijft een beetje in het midden. Want door Waldo’s aangename timbre en de rustgevende pulse van het nummer is het alsnog een aangename luisterervaring. De zin die voornamelijk blijft hangen? ‘Als je snel wilt gaan, ga in je eentje, als je ver wilt gaan, ga met z'n tweeën.’