Scherven brengen geluk Scherven brengen geluk

Evilcentric beschrijft zichzelf als ‘post-hardcore post-punk retro-metal’ en als dat klinkt als een chaotische mengelmoes, beste lezer, dan heb je gelijk. De Groningers wisselen hele snelle hardcore af met vunzige, trage intermezzos die de spanning opbouwen om vervolgens weer te versnellen en over te gaan op onvervalste punk. Soms werkt dat heel goed, maar af en toe voelt het ook aan als nodeloos rekken van de nummers. Stephen Averill (bas en vocals) en Dik Smid (gitaar en vocals) schreeuwen wat onverstaanbaars in de microfoon, hier en daar wordt er een gitaarsolo in gefietst, en het publiek weet niet wat het ermee aan moet. Pas tijdens het laatste nummer ontstaat er een kleine moshpit voorin de zaal.

De muziek klinkt een beetje jong nog, te jong voor deze ouwe rotten - alsof ze zichzelf nog aan het uitvinden zijn - maar dat gevoel klopt wel als je bedenkt dat dit eigenlijk nog een compleet nieuwe band is. Het trio debuteerde in 2022 met EP Before We Fall en bracht dat wer ter gehore in Vera Downstage in december, waar de muzikale diversiteit van de band ook al opviel. Desondanks slaagt Evilcentric erin om de zaal op te warmen voor de Amerikaanse rockers van Zeke.

Voorin de zaal gaat het publiek helemaal los, vooral in de moshpit die steeds meer ruimte inneemt, hoewel het aantal mensen dat deelneemt nauwelijks toeneemt. Het is een wilde moshpit, met mensen die letterlijk op de grond gesmeten en naar de andere kant van de zaal geslingerd worden. Iemand stagedivet de moshpit in terwijl er niemand klaar staat om hem op te vangen, landt vol op de grond, en staat lachend weer op. Oh, en er sneuvelt nog een bierpul. Of twee.

Intussen speelt het kwartet uit de VS onverstoorbaar door, met name Blind Marky met een brede lach op zijn gezicht. Halverwege de set bedankt hij het publiek vijf keer en na de toegift komen twee van de bandleden nog eens terug het podium op om ons te bedanken. “Thank you Groningen you guys fucking rock!!” Het Vera-publiek heeft indruk gemaakt.