Moi! Het is zaterdag 27 mei. Het Groningstalige duo Hister viert vanavond in de bovenzaal van Simplon de release van hun gelijknamige debuut-EP. Voor dit feest heeft het duo niet alleen indie-folk-artiest The World Of Dust uitgenodigd, maar ook auteurs Fieke Gosselaar en Herman Sandman. Voor een groot deel zal de avond in het teken gaan staan van het Grunnegs is het vermoeden. Maar het draait ook uiteindelijk om de muziek natuurlijk. En die taal verstaan we sowieso allemaal.

© Donald van Tol

The World Of Dust

Stefan Breuer is de naam. Hij noemt zich The World Of Dust als hij solo muziek aan het maken is, en hij komt uit Bilthoven. Daar spreken ze in de regel geen Grunnegs. Hij maakt experimentele folkmuziek en heeft zijn eigen platenlabel, Tiny Room Records, en is bekend van bands als Lost Bear en I am Oak. Al met al staat er dus iemand met veel ervaring op het podium, iemand van naam binnen de underground-scene in Nederland.

Het is negen uur, nog niet iedereen is op de hoogte gebracht dat het optreden gaat beginnen. Merel Weijer van Hister gaat iedereen even halen, zegt ze, en Breuer geeft aan wel al gewoon te beginnen. The World Of Dust speelt vanavond een korte set van een half uur. Hij is alleen en staat met zijn gitaar achter een soort van verhoogd tafeltje met een opvallend kleed eroverheen gedrapeerd. Op het kleed ligt een notitieboek open. Knap hoe je met een aantal attributen meteen iets van een sfeer neer kunt zetten. De meeste liedjes van vanavond komen van zijn in 2022 verschenen album Gaman. Wat we horen is super mooie indie-folkmuziek. “Fijn dat jullie er nu al zijn”, geeft hij aan na het eerste nummer. En je merkt aan alles dat hij dat meent.

Ondanks dat de nummers veelal melancholisch van aard zijn. En ondanks de spaarzame instrumentatie, weet The World Of Dust heel goed de aandacht van het publiek vast te houden. Het blijft goed stil in de zaal, er wordt geluisterd. Het applaus na elk nummer is warm en hartelijk. We horen niet alleen akoestische gitaarklanken en zang; het geheel wordt aangevuld met de nodige sfeervolle elektronische sounds. De teksten zijn uitermate goed verstaanbaar. Op een heel aardige manier - en volkomen terecht - wordt dan ook de geluidsman bedankt door The World Of Dust. De set weet van begin tot eind te boeien. Het is ronduit magisch. En we weten zeker dat er vanavond mensen uit het publiek fan zijn geworden. 

Na het optreden komt Merel Weijer het podium op om Breuer te bedanken voor zijn komst en voor het spelen. Hij krijgt een cadeautje. En vervolgens is het tijd voor bingo. (Ja, echt waar.) Blijkbaar heeft iedereen een nummertje gekregen - dat hadden wij dan even gemist. Er wordt gedraaid aan de bingomolen. Nummer 5 heeft gewonnen: een cassette van de EP. Gefeliciteerd, nummer 5! Straks, na het optreden van Hister wordt er nog een keer gedraaid wordt ons beloofd. Na dit feest is het vervolgens even tijd voor een biertje.

© Donald van Tol

Fieke Gosselaar en Herman Sandman

Een mooie aanvulling op deze avond is de inbreng van auteurs Fieke Gosselaar en Herman Sandman. Fieke Gosselaar - tevens streektaalconsulent voor de provincie Groningen - komt op het podium en leest twee van haar Grunneger kindergedichtjes voor. Herman Sandman - tevens columnist voor het Dagblad van het Noorden, en de schrijver van deze column bij ons over Bob Dylan - draagt een speciaal voor deze avond geschreven stuk voor, met een aantal sappige Grunneger uitspraken. Waar Gosselaar een warm gevoel weet over te brengen is het verhaal van Sandman vooral droogkomisch.

© Donald van Tol

Hister

Het is tien uur. Tijd voor het optreden van Hister. Zullen de bandleden - Michel Weber en Merel Weijer - opgewonden of nerveus zijn? Of komt het helemaal goud? Michel Weber kennen we, hij draait al lang mee in de Groningse scene en heeft in heel wat legendarische bands gedrumd. Het rijtje ronkende namen luidt: Fishy Friends, Benjamin B., Audiotransparent, Vox Von Braun, Avery Plains, en dan nu ook Hister. Zijn partner - op en naast het podium - is bassiste Merel Weijer. Weijer en Weber verzorgen beiden de vocalen. En zogezegd zingen ze in het Gronings. Recent kwam de eerste EP uit. Maar er viel meer te vieren. Afgelopen week was Hister zelfs de winnaar van het Grunneger Laidjesfestival. 

De sound van Hister doet denken aan de alt-rock uit de jaren 80 en 90. In een recent interview met Jan Schlimbach voor het Dagblad van het Noorden werd bassiste/zangeres Kim Deal (van Pixies en The Breeders) genoemd als invloed. Niet geheel onverwacht: het nummer Doe is een cover van het nummer Doe van het briljante door Steve Albini geproduceerde Pod-album van The Breeders. 

Op de EP staan vijf nummers, dat is natuurlijk amper voldoende voor een volwaardige set. Gelukkig worden er in totaal er vanavond elf nummers gespeeld. De voor ons nieuwe nummers doen op eerste gehoor niet onder voor de nummers van de EP. Blijkbaar zit het stel in een goede, creatieve flow. Het is een kunst met relatieve eenvoud toch boeiend te zijn. En dat lukt. De opening van de set is een nieuw nummer met de titel Zee Het Zo. Het is een stuwende track met een mooie opbouw. “De kop is eraf”, verklaart Weber zodra het nummer is afgerond. Wat volgt zijn een aantal meer up-tempo tracks. Weber ramt er lekker op los, Weijer staat uiterlijk gezien zeer cool met lekker veel distortion te bassen. De energie is voelbaar, maar het publiek is er niet naar om even lekker te gaan moshen, of hoe dat in goed Gronings ook mag heten. Er is respect en liefde voor deze muziek voelbaar, maar de voetjes blijven redelijk in bedwang. Op bepaalde momenten wordt er kort uitleg gegeven over een nummer. Je leert Weijer en Weber beter kennen op deze manier. Het optreden voelt mede daardoor warm en hartelijk. 

Bij het achtste nummer - Komt Goud - merk je dat het snor zit vanavond. Er wordt door een enkeling zelfs al lekker meegezongen, en de redelijk gevulde bovenzaal bruist van de positieve energie. Er wordt ook met veel plezier gespeeld. Ja, hier kunnen we niks kwaad over zeggen. De set duurt uiteindelijk drie kwartier. Onder Wotter is de logische finale. 

Hister wil daarna al snel verder gaan met de rest van het programma. Er moet per slot van rekening nog een keer een nummer worden getrokken voor de bingo. De roep om een toegift ontlokt de bekentenis dat Hister nog niet meer nummers heeft. Er wordt snel nog een nummer getrokken, nummer 6 dit keer. Maar een winnaar lijkt er niet te zijn. Een omgekeerde 9 doet nog een poging, maar tevergeefs. Op verzoek van de zaal krijgt Zee Het Zo een reprise. De reacties daarop zijn uiteindelijk welgemeend. Hister is duidelijk een band met een Grunn-factor, maar ook een gunfactor. 

Na afloop is het tijd voor nog een biertje, en nog wat gezelligheid. De avond voelt al met al in orde, al had het wellicht net een tikkeltje intenser gemogen. Maar we hebben niks te klagen, hoor. Het was een hartelijke avond in goede harmonie, en er was ook nog lekkere muziek. Helemaal goud, inderdaad.

© Donald van Tol