The Desmonds laten Vera nog één avond flink losgaan voor de zomerstop The Desmonds laten Vera nog één avond flink losgaan voor de zomerstop

The Desmonds mogen de spits afbijten. Het is een thuiswedstrijd voor deze Groningse garagerockband, maar daardoor des te gezelliger. Met muziek die goed binnen Vera past, is dan ook menig fan op komen dagen om eindelijk weer eens goed van de groep te genieten. De laatste tijd was de band wat minder prominent aanwezig, maar met dit concert laten ze weten dat ze het nog goed in de vingers hebben!

De Desmonds gaan volledig op in hun eigen muziekspel. Zanger Rob Schoenmaker probeert hier en daar even wat contact te maken met het publiek en gebruikt dramatische gezichtsuitdrukkingen om de muziek extra diep bij de luisteraars in te laten zinken. De andere bandleden zijn zoned-out, in een andere wereld, waar alleen muziek lijkt te bestaan. Het lijken vier stoere mannen, maar al snel wordt duidelijk dat dit een groep is met vooral ontzettend veel liefde, liefde voor muziek maken.

Gedurende de set moedigd Rob het publiek aan om de voetjes lekker los te gooien. Ondanks dat de ruimte goed gevuld is, blijft het bij knikkende hoofden. Op de maat of juist heel wild, er wordt genoeg met haar en hoofd gezwiept, maar dansen zit er niet echt in. Gelukkig laat de zanger zich niet uit het veld slaan en gaan zijn voetjes af en toe met veel energie van de vloer.

The Desmonds hebben iets langzamere tempo’s met kwalitatieve muziek, maar schieten ook flinke energiepulsen de ruimte in. Met slepende gitaar tonen en krachtige drums is het pakkende muziek. Hier en daar ontstaan krachtige gitaar riffs en er valt zelfs een funky basgeluid te onderscheiden. De zang is een beetje zeurderig en lichtelijk punk, maar dat past juist goed bij het gevoel van de muziek: veel emotie en frustratie

Na deze lokale favoriet stappen we over naar een band die van ver hun weg naar Groningen gevonden hebben. Gewapend met fleurige zonnebrillen staat Wine Lips klaar om het publiek te verblinden. De Canadese band zit vanavond zelf niet aan de wijn, maar doet evengoed de naam eer aan. Met aanstekelijke energie en veel interactie laten ze een flinke indruk achter, net zoals een avond vol rode wijn op je lippen zichtbaar blijft.

Wine Lips maakt een combinatie tussen garagepunk en psychedelische rock. Als je goed luistert, bespeur je ook wat indie-invloeden en heeft het zelfs een beetje een surfer tintje. Niet direct het eerste waar je een Canadese band mee zou associëren, maar wel heel dansbaar en dynamisch. Met een schreeuwerige en schelle stem wordt er van alles gezongen wat live niet heel goed te verstaan is. Toch komt de boodschap duidelijk over: een rebelse groep die vooral het publiek in de benen wil krijgen. Met een passende rook- en lichtshow, veel experimentele tonen en een elektronisch klank trillen de geluidsgolven door de zaal.

En dat heeft duidelijk effect. De schuddende hoofdjes veranderen in hupsende pasjes. Even later mond dit uit in een mini-moshpit die steeds groter groeit en wordt er fanatiek op de maat meegeklapt achterin. Op een gegeven moment is er zelfs iemand in het publiek aan het crowdsurfen. Maar eigenlijk kan dat ook niet anders met de kracht en passie van Wine Lips.

Je kan het aan alles zien, deze band heeft het leuk. De drummer zit met een lach van oor tot oor te spelen en er wordt door de andere drie af en toe vol schik synchroon naar voren en naar achteren gestapt. Er worden flink wat rifjes gespeeld die fuzzy, distorted en ruig klinken. Hier en daar ontstaan psychedelische galmende tonen. Uiteindelijk zijn de melodieën allemaal een klein beetje hetzelfde en lijken de nummers veel op elkaar. Toch mag dat de pret niet drukken. Het publiek springt, danst, luistert met ogen dicht en koopt gretig t-shirts van de band na afloop.