“Dit is ons moment om te shinen.” Concertpromotor Steven van Calkar van Noise in the North is tevreden. Lola begint aardig vol te stromen op deze zwoele zomeravond. Vera is al wekenlang dicht en ook andere zalen in Groningen organiseren minder in de zomermaanden. Niet Noise in the North, dat op dit moment minstens twee keer in de week in Lola bands neerzet. Daarbij wordt er vooral veel Americana en punk geprogrammeerd. Zo was daar afgelopen donderdag nog singer–songwriter Simon Keats op bezoek en de komende week staan Sheesham, Lotus & Son op het programma. En tussendoor is er ook nog een avondje punk geprogrammeerd!
Ook vanavond staan er drie punkbands op het Noise in the North programma. Het is een Europees avondje, want het spits wordt afgebeten door een Italiaanse band, daarna volgt een groep uit Polen en Britse meiden sluiten de avond af. Het publiek heeft er zin in. Buiten op straat voor Lola worden er al de nodige biertjes naar binnen gegooid, maar de sfeer blijft relaxed en gemoedelijk. Ook binnen is de sfeer ontspannen en iedere band krijgt de mensen in beweging.
De Italianen zijn Call The Cops uit Bologna. Frontman Marconsio heeft een indrukwekkende hanenkam en ook de doodskop-tattoos ontbreken niet. Toch heeft hij een zachtaardige kant, getuige het liedje over zijn jonge kat. De muziek? Tweede generatie punkrock van het type Exploited, GBH. Dat werk. De band speelt snel, uiteraard, maar rammelt nauwelijks. Goed ingespeeld en risicoloos, maar dat mag je van de Italianen altijd verwachten. Geluid is ietwat aan de dunne kant voor een hardcore punkband.
Dat wordt een stuk beter als zanger/gitarist Paweł "Guma" Gumola van Moskwa zijn gitaar laat grommen. Hij heeft dan ook een solide Marshall stack achter zich staan. Moskwa, uit Łódz, bestaat al sinds 1983. Dat is te horen ook, want de band heeft na een wat aarzelend begin een bijzonder solide en uitgekristalliseerde sound. Hard, tegen hardcore punk aan, maar op de beste momenten ook donker. Denk aan Killing Joke. Toch weten ze zichzelf aardig te relativeren: “Eigenlijk ben ik een hippie die punk speelt”, zegt de in een “EKO Punk” T-shirt gehulde Pawel.
De avond wordt afgesloten door de vier meiden van Maid of Ace uit Hastings, UK. Van meet af aan is het tempo van de band hoog, en gaat zelfs af en toe nog hoger. Wat mist is een rustpunt en het rammelt af en toe ook nog een beetje, wat bij dit tempo een gevaar is dat altijd op de loer ligt. Wel is er veel aanstekelijk enthousiasme en een paar liedjes die er bovenuit steken zoals het pakkende “Bone Deth” van hun eerste plaat waarmee de korte set wordt afgesloten. Leuk weetje: er staan met Maid of Ace vier zussen op het podium!