Van tevoren komt Willem Wits de tent nog even warm draaien. Tenminste, dat was de bedoeling. Helaas staat er echter nog maar een krappe tien man in de zaal wanneer hij de planken betreedt. Willem zelf lijkt het trouwens niet te deren. Op jolige wijze kletst hij zijn nummertjes aan elkaar en brengt de uit het leven gegrepen teksten met verve. Uit zijn eigen leven gegrepen welteverstaan. De zanger vertelt de weinige aanwezigen honderduit over dat hij dakloos is. Ook is hij niet te beroerd om onderwerpen als huilend masturberen in zijn nummers aan de kaak te stellen. Dat Wits schatplichtig is aan iemand als Herman van Veen, met wie hij nog een tijdje tourde, blijkt uit de veelzijdigheid van zijn act. In zijn eentje speelt ‘ie gitaar, bas en piano, hij zingt, draagt gedichten voor en gooit er zelfs live een prijsvraagje uit. Hartstikke leuk dus allemaal, maar eigenlijk waren wij bij de tekst “lieve buurvrouw, zou ik je toyboy mogen zijn? Gezien het feit dat je zo’n milf bent lijkt me dat ontzettend fijn” al fan.
Wat hebben we gelachen hè, vroeger. Als Rembo & Rembo op de tv verschenen, zaten wij kindertjes er natuurlijk plat voor en verslonden we gulzig de grofste absurditeit en vunzigheden, allemaal verpakt in het onschuldige format van een kinderprogramma. Schitterende televisie, en helaas iets dat we waarschijnlijk nooit meer terug gaan zien. Gelukkig hebben we de mannen zelf nog, want die zitten echt niet stil. Zo is Theo Wesselo lekker op dreef met zijn band Hausmagger, een surfpunk-vehikel waarmee hij zijn absurde poëzie muzikaal omlijst. Altijd lachen met Theo dachten wij, en aldus trekken we de lolbroek aan en tijgen naar Simplon, waar Hausmagger vrijdag een showtje weg komt geven.
Maar eerlijk is eerlijk, als Hausmagger dan opkomt kan het feest pas echt beginnen. En dat feest begint meteen: knallers als Dankjewel, Jo-Jo en Fijne Vent volgen elkaar in rap tempo op en tussendoor draagt Wesselo even een paar hilarische “gediggies” voor uit eigen oeuvre. Ook voor een Duitse tranentrekker als Mittag Auf Diesem ScheissTerrass draait Theo zijn hand niet om, en ondertussen is het behoorlijk lachen geblazen. Want Theo is een entertainer, heeft de lach aan zijn reet hangen. Elke opmerking die hij maakt kan op gebulder vanuit de zaal rekenen. Wat wil je ook, alles wat hij zegt is gewoon raak. Hij dóét niet leuk, hij ís het. En daarin ligt precies de genialiteit van deze show verscholen.
Als je naar Hausmagger gaat, ga je er waarschijnlijk heen om eens lekker om die gekke Theo en zijn rare fratsen te lachen. Dat de band maar wat aanrammelt en Wesselo zelf helemaal niet kan zingen hoort er dan gewoon bij. Maar wat blijkt nou: Hausmagger is echt een prima band. Een klassiek geschoolde zangstem hoef je hier niet te verwachten, maar een zanger is Wesselo echt wel. Hij weet wat hij kan, en doet dat goed. De ritmesectie is op geen fout te betrappen en de toetsenist, ten faveure van de gitaar in de band opgenomen, speelt er eveneens heerlijk op los. Hausmagger is geen act die lollig probeert te zijn; het is een goeie band waar ook nog eens genoeg mee te lachen valt.
Het kleine groepje publiek maakt de show vanavond eigenlijk alleen maar leuker. Wesselo voelt zich thuis bij het publiek, neemt zo nu en dan even iemand in de zeik, praat wat met de zaal en draagt nog maar een vunzig gedichtje voor. Ook als Theo honger krijgt vergeet hij zijn publiek niet. Hij heeft namelijk wat uitdeelzakken “chippies” meegenomen en regelt zo even wat mensen van de eerste rij om de zoutjes door de zaal te smijten. Kan hij mooi nog even een mop vertellen. Alleen jammer dat de belofte om tijdens de show zijn kleren uit te trekken niet wordt nagekomen. Volgende keer beter. Want die volgende keer, die gaat er komen. Echt, Hausmagger moet je meemaken om te weten hoe leuk het is. Prijkt de naam dan ook binnenkort op het programma van een popzaal ergens in de buurt, doe jezelf dan een plezier. Zet die volwassen waarden en moraaltjes even opzij en laat je meenemen in de ranzige wereld van Theo en de zijnen. Dichter bij dat heerlijke gevoel van vroeger, kinderlijk lachend voor de tv, ga je niet komen.