Het eveneens Canadese Lab Coast is heel andere koek dan Preoccupations. De lo-fi pop die je op de platen van het vijftal hoort, heeft live wat meer body en bite, maar met name door de monotone en onverstaanbare zang blijft het wat onbestemd. Halverwege gaat de knop echter om en komt er meer schwung in de tot dan toe statische performance. De extra versnelling lijkt gevonden en meer en meer komende de verschillende texturen in de nummers tot hun recht. Uiteindelijk staat toch vrijwel iedereen mee te knikken. Hoewel Lab Coast in eerste instantie weinig indruk maakt, blijft het wel hangen. Vooral het baslijntje in Wish We Were Anywhere hoor je diverse mensen in de zaal de hele avond nog fluiten.
Preoccupations zal niet iedereen bekend in de oren klinken, maar onder de naam Viet Cong stond het Canadese viertal al eerder op de planken van Vera. Ook met de vorige band van de helft van de huidige leden, Women, werd Vera aangedaan. Indrukwekkende optredens in het verleden geven geen garantie voor vanavond, maar Preoccupations laat zien het nog niet verleerd te zijn. Samen met Lab Coast en TV wonder is het een volle avond kwaliteitsmuziek in Vera.
Lab Coast
©
Jan Westerhof
Preoccupations
Preoccupations daarentegen heeft ongeveer tien seconden nodig om behoorlijk indruk te maken. Na de naamwisseling is er een tweede, self-titled, album uitgekomen met daarop nog meer van de inmiddels kenmerkende gejaagde, harde maar toch melodieuze mix van post-punk en krautrock. Het ene moment hoor je er een band als Swans in terug, terwijl af toe ook Echo & The Bunnymen doorklinkt. Belangrijker dan de invloeden is de complete overgave waarmee de vier zich er direct in storten. Met Anxiety komt bovendien direct een van de sterkste nummers voorbij. De furieuze stem van Matt Flegel dreunt bijna net zo hard door als zijn basgitaar en door de heldere articulatie kun je de doordachte lyrics uitstekend verstaan.
©
Jan Westerhof
Na het strakke begin gaat het echter, met name in de langere nummers van Preoccupations, vaak over in een waas van elektronica die over de nummers blijft hangen. Slechts af en toe breekt dit wolkendek open en hoor je de melodieuze kant van de band, die minstens even goed is als de wat industriële en mechanische klanken waar de leden zo in excelleren. Als alles op zijn plek valt, zoals bij onder andere Bunker Buster en Continental Shelf van het Viet Cong album, is de band eng goed, maar als beide gitaristen hun instrumenten inruilen voor de keyboards en synthesizers hebben ze soms moeite om concreet te worden. Aan de kundigheid van de vier ligt het niet, maar het is jammer dat de op plaat zo directe nummers soms hun kracht verliezen in het zompige geluid. Toch weet de band door de honderden slimme gitaarlijntjes, vlagen van melodieën, plotselinge schreeuwzang en met een bijzonder goede drummer het hele concert gemakkelijk te vermaken en te intrigeren.
TV Wonder
Als toetje heeft Vera het aan Viet Cong/Preoccupations schatplichtige TV Wonder in de kelder als aftershow geregeld. Het krasse en soms dissonante gitaarwerk dat werd gepopulariseerd door Women hoor je bij het viertal uit Amsterdam goed terug, maar het eigen stempel is ook zeker aanwezig. Er zit voldoende lucht in de nummers om de drukte van de gitaren in je op te kunnen nemen, terwijl het bij vlagen heerlijk intens is. Een top afsluiter van een mooi en uiteenlopend drieluik in Vera.
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof