Zes personen, drie bands en een grote garage/punk/blues/rock n’ roll kruisbestuiving tussen hen. Garagerock oudgediende Jack Oblivian en zijn metgezellen uit Tennessee geven donderdagavond in
Vera een uitstekende Rock ’n roll show.
Jack Yarber, alias Jack Oblivian, is donderdagavond de hoofdact in Vera. Maar de rocker uit Tennessee heeft zijn gevolg meegenomen. Drie bands waar in totaal zes personen in wisselendesamenstelling in spelen. Het zijn muzikaal eensgezinden met wie hij al jaren samenwerkt. Hoewel de band zijn naam draagt zijn de rollen evenredig verdeeld. Iedereen schrijft, en speelt gitaar en drums
in voor hun albums. Een ervaren zooitje gekke rockers die al jaren samenwerken: dat belooft wat.
Limes bijt het spits af met rauwe oer-punk die de Sex Pistols hadden kunnen maken. Irritant genoeg staan de vocals, zoals wel vaker in Vera, veel te zacht. Dit verbeterd iets tijdens de avond maar
het blijft behelpen. De Limes starten mede hierdoor een beetje roestig maar krijgen na een dik kwartiertje wel lekker de stemming er in dankzij wat meer afwisseling.
Next up is Dr. House look-alike Harlan T. Bobo die wat meer relaxte Americana in zijn repertoire heeft, maar ook gillend en spugend harde nummers ten gehore brengt. De zaal begint inmiddels wat
voller te worden en met de hoeveelheid gedronken bier wordt de stemming duidelijk losser.
Nu het weinige publiek goed en wel warmgedraaid is kan Oblivian aan de slag. Met hem komen alle genres min of meer samen. Zijn jongste plaat Rat City, waar hij veel nummer van speelt, is nergens
erg vernieuwend, maar klinkt desondanks heerlijk strak. Zo ontwikkeld zich over de avond een interessante drietraps Rock ’n roll-raket die veel muziek voor je geld geeft. De matige en weinig fantasierijke drums vormen het enige punt van kritiek.
De grootste verdienste van de avond is dat ze met weinig toeschouwers toch zo’n goeie sfeer weten te creëren. Als vaste Vera-klant zien we Oblivian vast snel weer terug, maar de samenstelling
blijft natuurlijk gissen.