De Ethiopische muziek uit de eerste helft van de jaren ’70 behoort tot de mooiste schatten van het muzikale werelderfgoed en het is daarom mooi dat The Ex wederom toert met de Ethiopische saxofonist Getatchew Mekuria. Wellicht wordt de muziek uit de periode van Haile Selassie en de optimistische hoogtijdagen van het enige nooit gekoloniseerde Afrikaanse land, dan toch nog bekend bij een groter publiek. Zou je mogen hopen. De grote helden van de Ethiopische muziek komen echter nooit optreden. Mahmoud Ahmed werd nog wel eens aangetroffen in een hotellobby te Addis Abeba, waar hij bekende nummers uit een keyboard tovert en wat er van Mulatu Astatke is geworden zou ik niet weten. Wel mooi dat zijn nummers te horen zijn bij de roadmovie scènes van Jim Jarmush’ Broken Flowers en veel van platen zelfs op vinyl zijn heruitgebracht. Ondanks dat The Ex het vast heel erg goed bedoelt en ze waarschijnlijk echt begaan is met de muziek van Getatchew Mekuria, speelt ze het klaar om een hoop essentiële elementen volledig om zeep te helpen. De Ethiopische muziek is over het algemeen warm en broeierig, funkt en grooved jazzy op de zesachtste maatsoort en heeft iets verleidelijks en slangenbezweerderigs. En The Ex blijkt nog steeds begaan met ritmisch raggen in de oude no-noise Sonic Youth of Glen Branca stijl en is hoekig in plaats van rond, agressief in plaats van verleidelijk en over het algemeen behoorlijk rechttoe rechtaan vierkwarts. Je krijgt hierdoor iets heel anders dan wat nou juist het mooie van het Ethiopische is en je gaat je dan bijna afvragen of ze er wel wat van begrepen hebben, of er echt van houden? Dat schijnt wel het geval te zijn, maar de muziek van Getatchew Mekuria in een westerse stijl afraggen vind ik weinig respectvol. Vanuit het perspectief van The Ex levert het wel een paar fantastische momenten op, want met een blazersectie en fantastische saxsolo’s er bij kijk je zeker naar iets unieks. Dat kan natuurlijk ook een doel zijn geweest en in dat opzicht zijn ze helemaal geslaagd. Zo is dit optreden vooral no-noise met een vleugje exotica en blijft de ware aard van die prachtige muziek uit Ethiopië nog steeds voor het publiek verborgen. Gelukkig hebben ze dan nog wel een CD stand mee, waar voor tien euro Ethiopiques CD’s over de toonbank vliegen, waardoor toch nog wat mensen kennis zullen maken met het mooie van de Ethiopische muziek.