Sommige groepen blijken meerdere levens te hebben. Dit is zeker het geval met Oi Va Voi. Bij eerste kennismaking, begin deze eeuw mag ik zeggen, was het een groep die moderne beats vermengede met Jiddische invloeden. Global Beats pur sang, waarom ze onder andere naar Oerol en 5Days Off werden gehaald, waar men dit respectievelijk een prettige afwisseling op de wereldmuziek en dance vond. Zangeres KT Tunstal verliet helaas de band in 2004 omdat ze wereldberoemd was geworden en inmiddels meerdere platina albums op haar naam heeft staan. De band kreeg te kampen met meer tegenslag, maar uit het as herrees een nieuwe Oi Va Voi, geproduceerd door Mike Spencer, die behalve top tien hits voor Jamiroquai en Kylie Minogue ook betrokken was bij minder spraakmakende wereldmuziek opnames. Deze combinatie van avontuurlijk wereldmuziek eclecticisme met gevoel voor pop en hitgevoeligheid, maakt dat Oi Va Voi opnieuw een weg naar het publiek weet te vinden. En een groter publiek nog wel! Eerder dit jaar openenden ze in de grootste tent van Lowlands en in de De Oosterpoort wisten ze op een dorre maandag een publiek van jong en oud, hip en ouderwets, vijfhonderd man in getale, collectief mee te zuigen in een kolk van intense emoties en uitgelaten balkan blijdschap. Een smeltpot van sferen en culturen, bewegend over grooves en polka’s, tegen een sprookjesachtige achtergrond van prachtige lichteffecten, waardoor de performance een sterk theatraal karakter krijgt. De nieuwe violiste Anna Phoebe speelt haar partijen tot in de puntjes goed uit en raakt hierbij regelmatig de gevoelige snaar. En na een aantal zangeressen is, om de toch al aanwezige culturele chaos te versterken, nu de Afrikaanse zangeres Alice McLaughlin aangetrokken. Afrikaans ogend althans, want ze zal wel gewoon, net als de rest van de band, uit Londen komen. En over ogen gesproken, wat een prachtige uitstraling heeft die vrouw als zij zingt! Je moet van steen zijn om niet blij te worden van haar soepele performance in haar onschuldige Wizards of Ozz jurkje. Wanneer de edelkitsch op sommige momenten bijna dreigt toe te slaan weet ze het voltallige publiek, van alternatief tot mainstream, toch mee te krijgen. En dat is misschien nog wel belangrijker dan dat meeliften op de balkan hype, waarmee ze in het laatste nummer nogmaals de zaal plat weten te krijgen. Want hypes zijn, zoals bekend, nooit zo duurzaam. Nee, Oi Va Voi heeft in haar meest recente vorm als live band een uiterst gevarieerde formule gevonden waarmee ze vast nog jaren vooruit kan.