De Londense MC Akala mocht de avond aftrappen maar kreeg met wat onverstaanbaar geschreeuw over harde beats het publiek niet echt mee. De laatste twee nummers waren met de combinatie van hiphop en electro dusdanig aanstekelijk dat zijn optreden op de valreep toch nog wist te overtuigen. In de pauze die hierop volgt, wordt het publiek warm gehouden met indi-dance, electro en house op een bescheiden volume, gedraait door DJ’s in de foyer. Er is zevenhonderd man op de hoofdact Audio Bullys afgekomen. Volgens Oosterpoort-programmeur Peter Sikkema is dit het maximum waar op gehoopt werd. Verder weet hij ook nog te vertellen dat, als het aan de Oosterpoort lag, vanavond een dance-avond zou worden, maar dat Audio Bullys zelf met gitarist (Jim Franks) en drummer (Terrence Donovan) een concert-achtige show wilden geven. Zo werd de zaal meteen na het optreden leeg geveegd en kon je in de foyer nog een beetje nahangen. Het optreden werkte echter goed. De Audio Bullys steken van wal met het springerige nummer 100 Million en bouwen hun show rustig verder op. Maar van de wens van Audio Bullys om een concert neer te zetten, is weinig te merken. De live drumpartijen konden net zo goed door een computer worden gedaan en de gitaarpartijen zijn nauwelijks te horen. Aan het geluid dragen de drummer en de gitarist weinig bij en het is alsnog een dance-avond. Het staat echter wel een stuk stoerder met een echte live-band, in plaats van alleen een zanger/rapper en een DJ. Het publiek gaat uit zijn bol op klassiekers als We Don't Care en een geweldige uitvoering van de hit: Shot You Down. Totdat, na een uur, iedereen het podium afloopt. Even is er nog hoop op een toegift, maar als de grote lichten aan gaan wordt duidelijk dat de heren het mooi geweest vinden en laten ze het publiek met lege handen achter. En hoewel het een goed optreden was, is het toch jammer als zo'n grote naam als de Audio Bullys blijkbaar niet in staat zijn om langer dan een uur te spelen. Al gaven ze alleen maar een toegift...