Begin 2007 ging er een zucht van verlichting door popminnend Engeland. Er werd weer iets gezegd in de muziek. En wel door Reverend & The Makers uit Sheffield. Voorgegaan door ‘Reverend’ Jon McClure zijn de teksten grauwe uitsneden uit de soms ruwe Sheffieldse realiteit. Een voorprogramma vond het zevental uit Sheffield kennelijk overbodig, want aanvankelijk kwam A Silent Express niet in aanmerking. Na enig getouwtrek ging het licht voor de drie heren uit Groningen pas dinsdagavond toch op groen. Het optreden werd dankbaar gebruikt als vingeroefening voor aanstaande zaterdag, als A Silent Express in de finale van de Grote Prijs staat. Bij de opkomst van Jon McClure en zijn gevolg schuifelt het publiek behoedzaam naar voren en zijn de eerste ingehouden vreugdekreten te horen. De reputatie is de band vooruitgesneld. McClure kent behoorlijk wat woordjes Nederlands, en dat valt zoals altijd prima in de smaak. Geopend wordt met lijflied ‘The State Of Things’, wat ook de titel is van het debuutalbum. “I am the reverend, I’ll tell you ‘bout the state of things,’ oreert McClure. Met zijn verbeten podiumpresentatie en priemende wijsvinger blijkt de zaal ineens niet halfleeg maar halfvol en trekt deze gelegenheidspriester het publiek moeiteloos mee in een dampend evangelie. Na drie nummers heeft McClure het kookpunt in ieder geval al bereikt en gaat er een flesje spa door de woeste krullen. Het flesje vliegt de zaal in en er onstaat een bijna Beatlesque schermutseling. Later volgt een handdoek. Het is jammer dat op het podium de eclestische mix tussen gitaren en electronica ietwat verloren gaat. Debuutplaat The State Of Things blinkt uit in pompende beats en gekke blieps, en van al dat moois blijft vanavond weinig over. En er staan nog wel drie synthesizers op het podium. Als het concert voorbij lijkt, doet McClure wat hij vorige maand op London Calling ook al deed. Hij vertrekt met gitaar en al naar buiten, in zijn kielzog gevolgd door kirrende meisjes en opgewonden jongens. Al zittend op een grijs elektriciteitskastje voor restaurant Nuevo Nescio speelt hij een aantal nieuwe nummers, weer ‘The State Of Things’ en een flard uit Oasis’ Whatever. Vanuit een hogergelegen raam worden wat muntjes omlaag gegooid. Het wordt een feestelijke sing-a-long in een koude en ietwat verregende Oosterstraat. Vanuit de passerende stadsbus wordt nieuwsgierig naar buiten gekeken. Dan is het mooi geweest. McClure heeft een droge mond. “Let’s see if Vera will give me a drink.”