De show wordt geopend door King Automatic. Deze Franse onemanband van het befaamde Voodoo Rhythm-label samplet zijn rauwe rock-'n-roll live en zingt er ook nog eens bij. Met zijn opzwepende orgeltjes doet hij soms denken aan een bluesy versie van zZz. Hoewel de muziek goed is, blijft het publiek angstvallig staan. Dat komt duidelijk voor The Thermals. Het valt op dat er vanavond veel jeugd naar Vera is gekomen. De gemiddelde leeftijd zal onder de twintig liggen. De jeugd krijgt een harde Vera-ontgroening. Het publiek is dronken en harde moshpits zijn niet van de lucht. Dit mag de sfeer echter niet verpesten. Het publiek heeft er nog steeds zin in, en dat is genoeg. Wanneer The Thermals het podium opkomt, valt als eerste een aanvulling van de band op. Een tweede gitarist! Ook staat er netjes water op het podium, in plaats van bier. Deze twee zaken hebben tot gevolg dat de boel een stuk professioneler klinkt, en dat is ook wel eens leuk. Afgeragde punkliedjes moeten natuurlijk ook geen gimmick worden. In het begin van de show passeren nummers van Fucking A de revue. In het tweede deel horen we ineens nieuwe nummers. En daar zitten niet alleen de vertrouwde wilde meespringers tussen, waarvoor iedereen toch gekomen is, maar ook rustige en zelfs een enkel instrumentaal nummer. Wat zal het publiek zeggen? Het publiek zegt niets. Het heeft niets door en blijft gewoon springen. En waarom ook niet? We komen toch voor The Thermals, en bij The Thermals wordt gesprongen. Punt uit!