Skatalites laten Vera swingen

‘Founders of ska’ spelen punkhol Vera plat

Matthijs Sorgdrager, ,

Vrijdagavond geen garage of metal in Vera, maar de swingende opa’s van The Skatalites. En als je, voordat de band een voet op het podium heeft gezet, je geschiedenisleraar al enthousiast ziet skanken, is dat een goed voorteken.

‘Founders of ska’ spelen punkhol Vera plat

“Vera presents... all the way from Jamaica, founders of ska: The Skatalites!” Punkhol Vera is omgetoverd in een skaparadijs, overal wordt geskankt en zelfs de spierwitte dj praat met een onverstaanbare Jamaïcaanse tongval. Al deze moeite mag ook wel, want het zijn niet de minsten die vanavond optreden. The Skatalites, opgericht in 1964 en grondleggers van de Jamaïcaanse sound, mogen hun kunsten vertonen! Nog voordat de band één noot gespeeld heeft, hebben ze het publiek al in hun zak. Het publiek heeft er zin in en wachtend op het optreden, zie ik zelfs mijn geschiedenisleraar skanken. Dan komt de band het podium op. Het zijn, op de trompettist na, stuk voor stuk oude mannetjes die ondanks hun leeftijd het plezier in optreden duidelijk nog niet zijn kwijtgeraakt. Al in het eerste nummer wordt duidelijk dat we hier met professionals te maken hebben. Er wordt geen foute noot gespeeld en als in het eerste nummer de zaal uit zijn dak gaat, worden er gelijk twee geweldige solo’s tegenaan gegooid. De band vermaakt zich duidelijk minstens zo goed als het publiek. Zelden heeft muziek zo vrolijk geklonken als vanavond in Vera. The Skatalites spelen de zaal op hun dooie akkertje plat. Overal waar je kijkt wordt gedanst. Door een veertigjarige moeder, maar ook door haar zoontje van twaalf. Dan komt zangeres Doreen Shaffer het podium op. Een grote vrouw, die beantwoordt aan je beeld van Jamaïcaanse schoonmoeders. Maar wat een stem! Zowel eigen werk als nummers van Bob Marley klinken alsof ze voor haar geschreven zijn. Als ze van het podium af stapt en er weer instrumentale ska wordt gespeeld, laat de blazerssectie eventjes wat steekjes vallen, maar een minuut later klinkt het weer alsof deze band nooit anders heeft gedaan dan samen spelen. Op het podium wordt duidelijk ook genoten van het publiek. Als er niet wordt gespeeld, wordt het publiek opgehitst om nog enthousiaster te dansen. En je ziet de saxofonist glunderen, als hij een handgroet leert van een punker die voor het podium staat te skanken. Al met al was het een geweldig optreden. De band had er zin in en dit enthousiasme straalde over op het publiek. Zowel op het podium als in de zaal werd het dus een feestje.