In een hoekje van het Simploncafé zitten ze weggedrukt: de dj’s van Kink FM. Ze vieren hun tienjarige bestaan anoniem, want de bezoekers van het café kunnen niet meegenieten van deze uitzending. Pas rond negen uur valt er voor de bezoeker wat te beleven. Pete Philly & Perquisite verzorgen een kort optreden voor de jubileumuitzending van Kink FM. In de kleine zaal weet de band een huiskamersfeer te creëren en krijgt de halfgevulde zaal gelijk mee. Na drie nummers en een korte jam met een paar interactiemomenten wil het publiek meer. De perfecte teaser voor het optreden van later die avond in de grote zaal. “Beneden gaan we echt rocken”, aldus Pete Philly. Na deze korte hiphopshow is het tijd voor de Live XS Local Heroes. Drie bands die alles uit de kast halen om een goede show neer te zetten, maar nog duidelijk niet op het niveau zijn van Pete Philly & Perquisite. Maar helden zijn het wel. Voor een bijna lege zaal spelen de drie bands voluit om er toch nog wat van te maken. Terwijl de rest van het publiek zich in het café zit te vergapen aan een paar niet hoorbare dj’s, spelen de bands strak en overtuigend met alles wat ze in zich hebben. Drowned bijt het spits af in de kleuren zwart en wit. Dit bedachte kledingconcept past totaal niet bij de band. Drowned is op zijn best als er lekkere, vuige riffs uit de gitaren worden getoverd. Op die momenten doen de band denken aan het hardere werk van Smashing Pumpkins. Dit komt mede door de drummer, die met zijn snare-fills in de buurt komt van het geluid van SP-drummer Jimmy Chamberlin. In de rustigere, cleane nummers zakt de band echter door het ijs en wordt duidelijk dat men nog op zoek is naar een eigen geluid. De twee zangers kunnen niet overtuigen en de man met de meeste charisma zit achter de drumkit. Maar toch, helden. De tweede band bevindt zich ergens in het steeds breder wordende postrockgenre. Joyfalds sluit aan bij Nederlandse bands als Suimasen (bestaan ze nog?), Mono en Soda P. Langgerekte nummers met ijle zang. Een sympathieke band met leuke stukken, maar het kan allemaal nog een stuk spannender. Vooral qua dynamiek en songschrijven valt er nog veel te verbeteren. Maar het speelplezier straalt er wel van af en dat maakt veel goed. Helden. Melanocaster heeft al vijf keer in Simplon gespeeld en is het eigenlijk een beetje zat om hier voor een bijna lege zaal te staan. Deze ietwat arrogante houding werkt goed voor de band. Een dikke fuck you, en spelen maar! De gitaren met een lekker puntig en energiek geluid voeren de boventoon. Hierdoor verzuipt de zang en is het liedje soms moeilijk te volgen, maar de band is daar ook niet mee bezig. Ze stampen lekker door hun set heen en weten zowaar nog wat mensen uit het café de zaal in te krijgen. We zijn benieuwd hoe het deze helden vergaat op hun aankomende buitenlandse toer. Na het optreden van Melanocaster kan het publiek gelijk doorlopen naar beneden, waar een volle zaal staat te wachten op het tweede optreden van Pete Philly & Perquisite. De band doet niets verkeerd en speelt het publiek volledig plat. Het speelplezier straalt er bij alle muzikanten vanaf en de groove regeert in Simplon. Frontman Pete Philly beweegt en danst over het podium of hij in zijn eigen woonkamer staat. Elke vezel in zijn lichaam is hiphop. De rest van de band, die naast Perquisite op de cello uit een dj, contrabassist en een saxofonist bestaat, vullen hem goed aan. Na een uurtje met goede beats, hits en freestyles houden ze ermee op. Simplon heeft genoten.