Her en der lagen rode strandballen en de sfeer was ontspannen. De speelplaats van de selectie van Latijns-Amerikaanse muzikanten stroomde langzaam vol met liefhebbers van elektronica en feestgangers. Terwijl in de zwartwitfilm die op de muur geprojecteerd was een superheld met een glittercape vrouwen met grote bange ogen te hulp schoot, begon dj Marike haar set met warme techno. In de lounge werd authentieke latino muziek gedraaid, afgewisseld met gezellige disco. Een groot contrast met de noisetapijten van ruis en bliepjes van Pablo Reche en Alan Courtis en Cornucopia die er ook optraden. Pablo Reche (Argentinië) draaide met precisie aan knoppen en werd begeleid door avant-garde gitarist Alan Courtis, die in een Inkagewaad met het haar voor de ogen woest op een elektrische gitaar ramde. Hij bracht al improviserend ingenieuze structuren in de muziek aan. De noise had wat lieflijks en schoot niet in het rood, mede door de samples van insecten en amfibieën die in de muziek verwerkt waren. Het duo Cornucopia speelde zijn elektronica terwijl ze in precies dezelfde houding over de apparaten gebogen stonden. De muziek spon een web in de ruimte en zwol aan tot overweldigende noise. In de grote zaal werd Terrestre aangekondigd met een paar rustige latin platen. Hierdoor verdween de vaart die dj Marike in de avond aangebracht had. Terrestre begon wat rustig met een lange aanloop met kalme elektronica, maar de temperatuur op de dansvloer steeg aanzienlijk aan het einde van zijn set. Zijn minimal techno met Mexicaanse invloeden was opzwepend. Dj Marike deed daar in het tweede deel van haar set nog een schepje bovenop door warme techno af te wisselen met keiharde platen. De onderstroom van de Latijns-Amerikaanse elektronica heeft met deze afwisselende avond een gezicht gekregen.