Na de eerste voorronde in Stadskanaal, altijd een enigszins op zichzelf staand evenement omdat organisator Groverpop hiermee weinig tot niets van doen heeft, is het jaarlijkse Popprijscircus nu echt van start gegaan. Na de voorronde van gisteren (6 mei) in Leek, volgen er competities in Wagenborgen (7 mei), Groningen (19 mei), Veendam (27 mei en Winsum (28 mei). De finale vindt op 24 juni plaats in Simplon. Na Stadskanaalwinnaar Tricks of Shade is The Prefunktery Sniff de tweede band die een plaats in de finale heeft behaald. De jazzy funk van het viertal overtuigde zowel muzikaaltechnisch als gevoelsmatig. De groep, onder meer een cover spelend van Herbie Hancock's electrische funkvehikel Headhunters ('Skank It'), bracht haar met hiphopgrooves doorspekte instrumentale funk met verve en pit. Niet heel erg origineel, maar wel lekker, mede dankzij de Fender Rhodes van toetsenist Ruben Mulder. The Prefunktery Sniff werd in Leek voorafgegaan door Sensonic. Dit uit Groningen afkomstige viertal bracht redelijk volwassen popmuziek, waarbij vooral zangeres Hester een niet te missen middelpunt vormt. Haar overtuigende podiumpresentatie gaf extra cachet aan de eenvoudige songs met af en toe cabareteske trekjes. De ontwapenende act van de voorvrouwe zal het echter nog beter doen in een meer intieme sfeer. De kracht van de eenvoud was bij Tarball jammer genoeg ver achterwege gelaten. De intentie om aan System Of A Down doen denkende muziek te maken kwam op het podium niet over. Ideeën genoeg, maar nog niet resulterend in een evenwichtig eindresultaat. De overdaad aan riffjes van de twee gitaristen zaten elkaar eerder in de weg dan dat ze elkaar aanvulden en zorgde voor een onbedoeld gruizig geheel. Eén gitaar weglaten lijkt het devies. Voorman Daan Romeijn toonde charismatisch te zijn en over een prima stem te beschikken en doet het wellicht nog beter zonder gitaar. Afsluiter Third Wing stond vorig jaar al in de finale van Groninger Popprijs, maar dong nu ook weer mee naar een plek in de eindstrijd. Het Groningse trio bracht echter meer van hetzelfde, al lijkt de groep wel te zijn gegroeid. Vooral zanger/gitarist Marlon Penninkhof maakte indruk, zowel met zijn vocale als gitaristische prestaties. Z'n gevoel voor klank en dynamiek waren echter onvoldoende om z'n band naar de overwinning te sleuren.