Aan Peter Pan Speedrock is al jaren niet te ontkomen. Vrijwel elk festival en podium in Nederland hebben ze wel eens een bezoek gebracht. Vera zag ze een klein jaar geleden nog, toen met Zeke. Ook deze keer zou deze dubbel de club aandoen. Maar Zeke zag meer in een tour met Motörhead dan het voorprogramma van Peter Pan Speedrock. Als vervanger van Zeke had Peter Pan Speedrock de vrienden van El Guapo Stuntteam bereid gevonden mee te gaan. Zij openden voor een publiek dat zich schuw en afwachtend achter in de zaal bevond. Voor het podium gaapte een grote leegte. Dat leek onterecht. El Guapo Stuntteam is weliswaar niet zo’n monumentale band als Zeke, maar speelde toch een fijne pot speedrock. Ze durfden te variëren door meer melodie en zelfs gitaarsolo’s toe te voegen. Ze probeerden zich duidelijk stoerder voor te doen dan ze waren, wat soms een aandoenlijk tintje aan het geheel gaf. Toch waren ze overtuigend genoeg om de leegte voor het podium langzamerhand kleiner te doen worden. Dat de zaal zich meer vulde, kan ook te wijten zijn geweest aan de komst van rockmonster Peter Pan Speedrock. Zij hebben in de loop der jaren een schare trouwe fans vergaard. Deze en andere rockliefhebbers komen op Peter Pan Speedrock af als vliegen op stront. En nooit zullen ze teleurgesteld worden. Leunend op de brute stem van hun zanger en hun enorme snelheid, hebben ze de capaciteiten om elke rockliefhebber te vermaken. De betrouwbaarheid van Peter Pan Speedrock is ook hun zwakke punt. Ze brengen altijd dezelfde rauwe, vuige spierballenrock. In hun show is geen piek of dal te bekennen. Dit zorgt ervoor dat het trucje, hoewel goed gedaan, op den duur wel gezien is. Een zaal boeren in Klazienaveen zullen ze misschien telkens kunnen vermaken. In Vera was er een pit van een handjevol mensen. De rest stond braaf, bijna verveeld, toe te kijken. Peter Pan Speedrock blijkt niet meer verrassend genoeg te zijn om elk hart sneller te doen slaan.