Vooral wanneer je feesten bij het strand organiseert is het natuurlijk geweldig als je merkt dat de wind gaat liggen en de zon door de wolken breekt. Dat belooft een hoop drukte en dat zien we graag, al hoeft het niet meer zo grootschalig als voorgaande jaren. Verwarmt door de zon trok ik vol goede moed op mijn vouwfietsje naar het Oerolkantoor in Midsland. Even mijn artiestenpas halen en gedag zeggen tegen iemand van de productie, met wie ik moest samenwerken. Twee uur later kwam ik er pas weer vandaan, na vele bekenden tegen het lijf te zijn gelopen en die typische wandelgang dingetjes die even besproken moeten worden. Toen ik buiten nog even stond te babbelen met iemand over de straattheater-artiesten die via Oerol bij ons terecht zouden komen stond daar opeens Arno voor mijn neus. De man met de baard en de enorme Sousafoon. De man die altijd zomaar weer opduikt met leuke projecten. Zoals nu met Sâlt, een vierkoppig gezelschap dat ook akoestisch kan spelen met hun draagbare instrumenten en op de CD dingen doet met dancebeats. Toen bleek dat zij ook iets hadden met afro-latin - het thema van die avond bij Ballyhoo in de BRANDing - hadden we al snel het plan gevat om een optreden van hen te integreren in ons dansavondje. De combinatie van mijn beats met hun performance was één van de vele hoogtepunten van de avond die volgde. Dat is nou het leuke bij Oerol, dat je altijd ter plekke spontane acties kunt initiëren en dat hierdoor soms de mooiste dingen gebeuren. Voor iedereen was het ook een verrassing dat Nynke, the fish- en birdwoman, zomaar weer tussendoor kwam lopen, voorzien van de live-gearrangeerde muziek van Joris en Renger, die zichzelf overtroffen deze zondag. Foefur bouwde voortreffelijk op van Roy’s vrolijke salsa cursus naar de latin-afro dance en toen alles grotendeels geregeld was sloot ik zelf af met warme zuidelijk klinkende dance. En toen kwam Sâlt improviserend binnen lopen. Voor een ad hoc actie ging dat bijzonder goed, en ook zonder perfectie geeft het zoveel leven in de brouwerij wanneer daar opeens zo’n orkest op een van te voren afgesproken beat al toeterend komt binnenlopen! Dat is wat ik mis op veel dance feestjes. Die gezichten vol blijdschap en verrassingen. Mensen die enthousiaste geluiden maken en uitgelaten verder dansen wanneer de beat er in weer in wordt gedraaid. Het publiek kwam laat, maar het waren er meer dan de dag tevoren. Er was minder koude wind en er stonden steeds mensen buiten te dansen. Het was alsof we de dag tevoren gezaaid hadden en vandaag reeds de eerste halmen zichtbaar waren. Als het weer zo door zet hebben we de resterende dagen het hele strand weer vol staan en kan tegen het einde van het weekend geoogst worden. Moegestreden maar voldaan dronken we met z’n allen nog een biertje bij mij in de kiosk. Op een draagbaar pickupje, geïnstalleerd op een als tafel dienstdoende omgedraaide surfplank, draaide ik een fantastische nieuwe Thievery Corporation productie van een Argentijnse muzikant waar ik de naam even van kwijt ben. Het was de laatste avond met dit team, al zou Simon van Zafari het hele weekend blijven hangen. Op naar nieuwe avonturen. Zo tussen het ‘afteren’ door hoorden wij soms een doffe bons tegen de kiosk aan. Wat was dat toch de hele tijd, vroegen wij ons af. Toen iedereen richting tent ging besloot ik maar even te kijken. Langzaam wenden mijn ogen aan het donker. Daar zaten twee mensen. Een meisje en een man. Met zijn billen bloot. En zij ook. En ze bewogen heen en weer. Hoe zat dat nou in elkaar? Ik snapte het niet helemaal, maar werd bruut opgeschrikt uit mijn overpeinzingen door de blotekont jongen. ‘Wat kijk je nou?’, beet hij mij toe. Hij had gelijk, dat is niet zo netjes om naar neukende mensen te kijken. Ik groette mijn gezelschap vaarwel en ongewassen dook ik dodelijk vermoeid meteen mijn bed in. Kleren uit en slapen. Toen begon het weer. De muziek was uit en ik hoorde een vrouw intens kreunen. Aaaah, aaaaah, aaaaaah, oh, oh, aaaaaah, aaaaaah.... ‘, en zo maar door. Puntje er in puntje er uit. Da’s toch wel lekker hoor, hoe zag ze er nog maar uit? Kort blond haar. Zou ik vragen of ik dan maar mee mag doen? Ik ken dat rare mens niet eens,. En echt mooi was ze ook niet. Nee da’s niets. Of vragen of ze elders verder kunnen gaan? Mijn bed staat precies aan de andere kant van de wand waar zij het deden. Zonder het verwachte slotakkoord met luid gegil hield het na ruim een kwartier zomaar op. Zou het niet gelukt zijn omdat die gozer te dronken was? Of was hij geruisloos klaargekomen zonder haar tot een hoogtepunt te brengen? Of een hand op haar mond gedaan? Zo dommelde ik eindelijk een beetje weg. Tot ik opeens weer zwaar gekreun hoorde. God jezus, wat nu? Nog een stelletje op de andere hoek van de kiosk? Nu toch een beetje geïrriteerd liep ik in mijn onderbroek naar buiten. Shit, een snurker. Ik probeerde hem wakker te schudden. Het was intussen weer behoorlijk koud en winderig buiten. Hij werd niet wakker. Dan maar doodvriezen. Spin off Klokkenluider