New Attraction is officieel een jongerencultuurfestival met een ‘straatcultuurprofiel’. Stiekem is het vooral een festival voor de zwarte jeugd. De zwarte jeugd die het op alle andere festivals laat afweten. De zwarte jeugd die voor een groot deel in Beijum en Lewenborg woont. Een gratis festival bij hen op de stoep. In haar tweede editie en de lucht was bedekt met dikke grijze wolken. Traditionele Antilliaanse snacks als de braadworst en het patatje met geven de gure lucht een geurtje. Twee podia, een kleine tent en natuurlijk een halfpipe, graffitimuur en andere ‘straatculturele’ uitlaatkleppen. Op het grote podium is het ’s middags hiphop geblazen. Lokale helden in de eerste helft, een aantal acts uit de Randstad in de tweede. De meest overtuigende show is die van de Zombie Squad. De beats zijn diep en funky, de raps helder en agressief. Het plezier en gemak waarmee de mannen het weten te brengen maakt de show compleet. De overige hiphop acts houden het publiek losjes tegen het podium geplakt. Lange Frans en Baas B vertellen over hun handelswijze rond sletjes en dertienjarige meisjes gillen er lustig op los. De RMXCRW komt opdraven met een live band en laat zich niet kisten door het wat lauwe publiek. In de tent wisselen DJ’s en bands elkaar af. Jetsetready springt eruit en de tent springt mee. De band uit Groningen doet aan emocore en maakt het gegons rond haar naam waar. Het is een van de weinige momenten dat het publiek die middag los gaat. Antillianen uit hun dak op emocore? Nee dus. Op New Attraction blijven de doelgroepen langs elkaar heen glijden. Met emocore en hiphop is dit goed te verklaren, maar als de avond valt ontstaan verassingen. De eerste verassing is het weer. Het grijs trekt weg voorbij horizon en wat er achter zit blijkt blauw. Ook de hiphop op het hoofdpodium is er vandoor. Het is 20.00 als Beef aantreedt: goede, swingende reggae en zo geschiedde. Het wordt een feestje, maar wel een grotendeels wit feestje. De meeste zwarte jeugd verkiest de Soundsystems op het kleinere podium, een move die de organisatie niet had voorzien. Een en ander heeft misschien te maken met de vele leuke meisjes die laten zien waarom de b in bubbling zit. Ondertussen is de tent veranderd in een housefeestje. Alhier veel verweerde housekoppen die zich gewillig op de beats storten en opgelucht de duisternis zien invallen. De doelgroepen verschuiven die avond niet meer van positie. Ook niet als slotact Le Peuple de l’Herbe het hoofdpodium bestijgt. Met een fijne fusie van triphop, drum ’n bass en reggae houden de Fransozen het publiek in hun greep. Om half twaalf gaat de stekker eruit. Een klein leger security veegt snel het terrein leeg en eenmaal buiten struikelen uitgelaten jongeren over hun eigen fiets. New Attraction is een festival met de sfeer van een buurtfeest. Voor het luttele bedrag van nul euro krijg je een heleboel leuks voorgeschoteld. Het is het voordeel van een festival met een sociale doelstelling. Dat de doelgroepen vervolgens niet reageren zoals gedacht mag de pret niet drukken. De sfeer was tenslotte ontspannen en het is straatcultuur eigen dat het zich niet aan het handje laat leiden. Een andere gegeven was dat de doelgroepen niet makkelijk wilden mengen. Dit is geen kwestie van goed of fout. Het samen op één festival zijn is al winst. Op het podium is het contact al lang gelegd. Voor het podium is het proces nog gaande. New Attraction draagt bij aan dat proces en verdient alleen daarom al vervolg.