Even was er de verwarring, om niet te zeggen verbijstering. Is het Belgische acidhouse-duo T99 weer bij elkaar en komen ze hun hitje ‘Anasthasia’ van eind jaren tachtig in Vera spelen? Niets bleek minder waar. Déze T99 maakt oudere muziek, maar stamt van recenter datum. Dit T99 heeft Amsterdam als uitvalsbasis, maar heeft ook twee Groningers in de gelederen. De gemiddelde Vera-bezoeker die naast gitarist-zanger Mischa Haring en contrabassist Donne la Fontaine drummer Martin de Ruiter ziet – tevens spelend in The Drugs en The Gravediggers – verwacht wellicht een ranzige set psychobilly waar de afgewerkte motorolie vanaf druipt. Maar T99 bewandelt andere muzikale paden. Vakkundig stroopt het drietal alle Americana-stijlen af, van swamp en blues tot rock-‘n-roll en rockabilly. Ze doen dat op een loepzuivere manier: met een helder en transparant geluid en authentieke nummers. “Genoeg vrolijkheid, tijd voor de duivel”, zegt zanger-gitarist Mischa den Haring. En als hij zijn duivels in het daarop volgende nummer in de vorm van een gierende bluessolo ontbindt, wordt het in het verblijf van here Satan ongetwijfeld een paar graden warmer. Na een paar covers – van Willie Dixon en Bo Didley – lijkt het vuur pas echt op te laaien met een straffe jaren vijftig rock-‘n-roll riedel. Helaas blijven beide momenten van opwinding van korte duur. De fantastische drummer blijkt ook een uitstekende zanger en legt samen met de ingetogen plukkende contrabassist een solide basis voor het uitmuntende spel van de gitarist – maar het blijft helaas niet meer dan ‘gewoon gezellig’. T99 speelt buitengewoon kundig, zelfs met bezieling, maar echt overdonderen wil het niet. Komt het omdat de nummers teveel een blauwdruk zijn van de muzikale tradities waaruit T99 put? Dat kun je als compliment beschouwen, maar een eigen draai of frisse kijk was wel zo spannend geweest.