De Kift is één van de heel weinige Nederlandse bands die bijna altijd een perfecte balans weet te vinden tussen muziek en theater. Na de opera 'Vier Voor Vier', een muziektheatervoorstelling uit het boekje, brengt de groep uit Koog aan de Zaan dit jaar 'El Kift', een voorstelling waarin muziek het hoofdbestanddeel is. Met z'n achten zijn ze, de mannen van De Kift. Een op het eerste gezicht lukraak bij elkaar geraapt groepje heren, maar niets is minder waar. Eenmaal spelend vormen ze een hecht collectief dat elementen uit volksmuziek, fanfare en rock tot een geheel eigen genre smeedt. De podiumact van de groep, uiteenlopend van ingetogen musicerend tot geïmproviseerde theatraliteit, wekt bij toehoorders probleemloos een brede glimlach op. En als zanger Ferry Heyne je dan ook nog eens betiteld als vriend dan kan een optreden op Noorderzon niet meer stuk. Op de Ice Stage, een podium aan de lengterichting van de Noorderzonvijver met het publiek aan de weerszijden ervan, bracht De Kift een anderhalf uur durend program bestaand uit de band's oeuvrehoogtepunten. Het leuke aan De Kift is hierbij dat het niet erg is als je de nummers niet kent. De door een deel van het publiek enthousiast meegezongen lyrische refreinen wekken namelijk onmiddelijk vertrouwen en zijn zó herkenbaar dat je ze de tweede keer wel zachtjes durft mee te neurieën. De thematiek van de nummers, veelal draaiend om vriendschap en nostalgie naar mooie tijden van weleer, draagt ook zeker bij tot het positieve gevoel dat de groep teweeg brengt. De hang naar zorgeloosheid en romantiek wordt door De Kift vaak verklankt door aan Oost-Europese volkmuziek referende blaaspartijen en hoekige ritmes. Je kan je prima voorstellen dat de heren het liefst spelend over een kronkelend zandpad, omzoomd door gele korenvelden, zouden lopen, af en toe even uitrustend met een grassprietje in de mond. De Kift draait echter ook de hand niet voor om voor lieflijke ballades, of, zoals gisteravond, een nummer met een rumba-cadans, toch één van de hoogtepunten van het optreden. 'El Kift' vormt de perfecte introductie voor diegene die de groep niet kent en past wat dat betreft prima binnen het open karakter van Noorderzon. Dat wat de groep het beste kan - het combineren van muziek met een doorlopende verhaallijn - ontbrak echter. Na anderhalf uur losse flodders, want daar leek het uiteindelijk een beetje op, was het dan ook genoeg. Absoluut geen gemiste kans, want iedereen vermaakte zich prima, maar volgend jaar misschien weer echt muziektheater?