Clichés hebben de vreemde eigenschap om altijd te kloppen, maar in het geval van het mij volslagen onbekende voorprogramma Bobby Sixkiller kan die uitspraak de prullenbak in. Wat de drie heren van Bobby Sixkiller in het uitverkochte Vera willen, blijft onduidelijk. Waarschijnlijk willen ze op Rancid lijken, maar daar komt weinig van terecht. De obligate punk wordt afgewisseld met skapassages die verzanden in een futloosheid die bij dit soort muziek eerder ver te zoeken zou moeten zijn dan alom aanwezig. Hoe anders is dat bij The Thermals. Alle energie die het voorprogramma ontbeert, spat bij deze Amerikaanse drie-eenheid dubbel zo hard van het podium. “Thanks for voting us best show last year”, zegt zanger Hutch Harris voor aanvang over de eerste plaats die de band vorig jaar in de Vera-poll behaalde. En als hij het voornemen heeft uitgesproken deze keer net zo goed te spelen als de vorige keer, zijn ze er klaar voor. Op hoog tempo slingeren The Thermals hun adrenalinebommetjes de zaal in. Hebben ze energie omdat ze zo’n haast hebben, of hebben ze haast omdat ze zoveel energie hebben? Waarschijnlijk het laatste. Op het nieuwe album rauscht de band zich nog steeds een weg door stuiterende en jakkerende punkliedjes, met pompende baspartijen en lekker drammerige zang. ‘No-fi’ noemen ze het zelf. Kortom, The Thermals gaan met het nieuwe album ‘Fuckin’ A’ verder waar ze op ‘More Parts per Million’ ophielden. Prachtig, maar daardoor ligt wel het gevaar van eenvormigheid in songstructuur en ritme op de loer – ook live. Alsof de liedjessmederij van Harris teveel een truc wordt. Maar net als die gedachte teveel wortel wil gaan schieten, wordt ermee afgerekend door een midtempo punkjuweeltje dat zich boven de andere nummers verheft (was het Remember Today of End to Begin?). Dan blijkt het cliché dat opwindende rock-‘n-roll en bier voor memorabele avonden zorgt gelukkig nog wel te kloppen.