#4df22: Stone voelt als de Disneyficatie van de postpunkrevival
Maar weet daarmee wel het Valkhofpubliek voor zich te winnen
Het moest er een keer van komen natuurlijk. Na de fantastische revival van de britse postpunk sinds Brexit met bands als IDLES en Fontaines D.C. kon het bijna niet anders dan dat er een moment zou komen waarop bands de hype in een wat commercieel aantrekkelijker jasje te steken. Stone lijkt daar een voorbeeld van te zijn. Met liedjes over aangekeken worden op je oude telefoon, Pepsi uit een colaglas drinken en geen ‘fuck’ mogen zeggen op de radio kleurt het Britse viertal netjes tussen de lijntjes en maken ze hun punk niet al te sociaal geëngageerd. De Disneyficatie van de postpunkrevival lijkt ingezet.
Ondanks dat Stone pas hun eerste optreden op het Europese vasteland spelen, voelt hun show op het boogpodium van het Valkhof Festival zaterdagavond al als een geoliede machine. Opzwepende postpunk die af en toe elementen uit de britpop leent, in theorie een originele combinatie. Maar Stone kan niet echt overtuigen. Alles aan de band voelt net iets te gelikt en uitgedacht. Van de praatjes tussen de songs door tot de manier waarop ze op het podium losgaan, het voelt allemaal niet echt oprecht. Stone heeft alle elementen voor een goeie punkshow, maar het gevoel erachter lijkt te missen.
HET MOMENT
Na meermaals het publiek wat geforceerd te hebben opgeroepen om harder te gaan dansen, krijgt Stone het uiteindelijk halverwege de show voor elkaar. Al snel deint de moshpit meer en meer uit tot uiteindelijk overal voor het podium het publiek op en neer gaat. Direct als de moshpit openbreekt, duiken twee roadies van Stone gewapend met foto- en videocamera het podium af om mooie beelden te schieten. Een leuke herinnering aan de eerste show op het Europese vasteland of onderdeel van de sociale mediastrategie? De toekomst zal het uitwijzen.
3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste recensies, foto's en andere relevante artikelen.