Roline presenteert haar debuut '2 o'clock bus'
"Leuk als je jezelf uit de kast kunt halen!"
Tweeënhalf jaar geleden werd singer-songwriter Roline een na laatste op het Gelders Singer-songwriterfestival. Het publiek was het niet met de jury eens en kende haar de publieksprijs toe. Ook een vertegenwoordiger van Bones Records was onder de indruk en bood Roline een contract aan. Afgelopen zondag presenteerde zij haar debuut-cd.
De theaterzaal van LUX zit zondagmiddag om 16 uur vol met gespannen mensen. Roline presenteert haar debuut-cd '2 o'clock bus'. Na een korte introductie door iemand van haar label, betreedt Roline het podium en het publiek gaat uit zijn dak. Gewapend met haar gitaar en haar prachtige stem zingt ze drie gevoelige nummers. Tijdens het vierde nummer wordt ze bijgestaan door een contrabassist en daarna volgt de rest van de band. "Hee! Nog meer mannen!" merkt ze bijna verlekkerd op.
Die mannen zijn Wout Pennings op gitaar, Marcel Beukeboom op toetsen, Bob Wisselink op contrabas/basgitaar en Henk Wanders op drums. Ze ondersteunen de liedjes, maar nemen nooit de overhand. Hier en daar een kleine gitaarsolo, een hammond-orgeltje dat nét dat kleine beetje extra biedt of de drums die soms ingetogen en soms vrolijk klinken. Wanders zingt ook de tweede stem waardoor de liedjes nog wat meer kleur krijgen. Roline schrijft over het dagelijks leven, dus veel liedjes over (liefdes)verdriet, verlaten worden of juist opkomende lentekriebels. Niet alles is autobiografisch, vertrouwt ze ons toe. Dat doet er niet toe, want ze weet wel het gevoel over te brengen en daar gaat het om.
LUX is een perfecte omgeving voor dit concert: het geluid is goed, de sfeer is intiem en het publiek is stil. Tussen de nummers door blijkt Roline opeens de nuchterheid zelve. Ze vertelt dat ze de cd gisteravond al thuis kreeg. "Ik zette hem meteen in de kast tussen de andere cd's. Daarna ging ik naar de keuken en toen ik terugkwam, zag ik hem staan en dacht: hee! Het is echt leuk als je jezelf uit de kast kunt halen!" Haar gitaarspel is ritmisch en dynamisch, iets wat ze zichzelf heeft aangeleerd op de gitaar die ze op haar zestiende van haar vader kreeg. De nummers zijn te omschrijven als mooie luisterliedjes met een vleugje americana.
Roline's stem is prachtig. Een beetje Alanis Morissette, maar dan minder zeikerig. Een beetje Ilse de Lange, maar dan minder country. Een beetje Anouk, maar dan minder rockbitch. Roline is gewoon Roline en dat moet ze vooral blijven. Na het optreden krijgt ze een staande ovatie. Dat wordt beloond met twee nummers als toegift, maar dan is het echt voorbij. Roline bezorgt ons een prachtige zondagmiddag en maakt de hooggespannen verwachtingen meer dan waar.