4df19: De muziek van Ben Bertrand ontstijgt tijd en ruimte
Onheilspellend slotstuk voelt aan als een seance
'Ben Bertand heeft niet veel nodig om je te doen vermoeden dat de Sint Nicolaaskapel zich plotseling op Mars bevindt: aan zijn basclarinet alleen heeft hij al voldoende. Goed, en een paar effectpedalen dan.' Wervender dan de tekst die in de Valkhof Festival-app over Ben Bertrand te lezen is kàn bijna niet. Maar dat er weinig gelogen is aan die woorden bewijst de Brusselaar de komende drie kwartier.
Hoewel? Mars? Dat is en blijft toch een fysieke plek hè? Een plek waar je naar toe zou moeten reizen en waar je je zou moeten vestigen als wij aardbewoners die planeet eenmaal koloniseren. Terwijl, wanneer je je in de serene omgeving van de Sint Nicolaaskapel de ogen sluit je júist het gevoel krijgt dat je even helemaal loskomt van tijd en ruimte.
Hoe hij dat bezwerende effect sorteert met enkel basclarinet én effectpadalen blijft raadselachtig. Er zouden toch geen hogere machten in het spel zijn?
HET MOMENT
Op die vraag krijgen krijgen we antwoord wanneer Bertand bij het laatste nummer met de fraaie titel ‘Postscriptum to Valentina Tereshkova’ (de eerste vrouw in de ruimte) is aanbeland, er een vervaarlijk lachje om zijn mond verschijnt en we gesampelde stemmen in een onbegrijpelijke taal horen. Alsof Golem teksten in het Sanskriet voorleest. Het eerder zo serene gevoel maakt plaats voor licht onbehagen. Dit is geen concert maar een seance, denk je.
Gelukkig verzekert Bertrand bij navraag na afloop van het concert ons dat het gewoon Frans is wat we hoorden. Maar dat hij de tekst met behulp van een effectpedaal achterstevoren af kan spelen. Helemaal geruststellend klinkt dat echter niet.
3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste tips, recensies, foto's en andere relevante artikelen.