Ad Lib mist durf en vertrouwen
Het is jammer dat de band kiest voor voorspelbare covers
Met de publieksprijs van de Roos van Nijmegen op zak, trek je aardig wat publiek naar Merleyn toe. Ad Lib bracht warme reggae op een koude winteravond. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen ging luisteren en hoorde een band met veel spelplezier, maar met weinig durf en vertrouwen.
De reggaeband Ad Lib won vorig jaar de publieksprijs van de Roos van Nijmegen. Was dat terecht? Ja, het publiek pikte de reggae-klanken op en bewoog van het eerste tot het laatste nummer. Muzikaal was het geen hoogstandje destijds in Doornroosje en daarom ben ik zeer benieuwd naar wat ik vanavond te horen krijg. Op de derde 'Dub me crazy'-avond in Merleyn staat voor de eerste maal een live band.
Ad Lib speelt een thuiswedstrijd en dat is te merken. In een goed gevulde achterzaal wordt vooral uitgekeken naar Ad Lib, maar ook naar het afscheid van een personeelslid van Merleyn. Ad Lib maakt een leuk gebaar en verandert 'Johnny be good' in 'Remko be good'. Dat nummer is echter de zoveelste cover tijdens het optreden, en dat begint op te vallen. Waarom deze? Nummers als 'No, no, no, no' en 'Johnny be good' zijn echt té voor de hand liggend om te coveren. Als je dan zonodig songs van anderen wilt spelen, kies dan een leuker nummer uit.
Het publiek pikt het echter wel, maar na 'Soul Rebel' van Ome Bob Marley heb ik het gehad met Ad Lib. Ad Lib mist de durf en het vertrouwen om echt te spetteren. Ze spelen reggae en daar is alles mee gezegd. De eigen nummers zijn erg flauw en spreken niet echt aan. Spelplezier hebben ze zeker, de band geniet zichtbaar en dat werkt wederom erg aanstekelijk op de bezoekers. Ad Lib is een band die zeker nog moet groeien. Misschien kwam die finaleplaats vorig jaar in de Roos van Nijmegen wel te vroeg. Minder covers, meer durf en geloof in eigen nummers is een tip, misschien dat het dan nog wat gaat worden met deze band.