De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het nieuwe album van X Raiders - Weltschmerz '89.

De band

De X Raiders behoeven natuurlijk geen introductie. Maar toch, even kort voor hen die onder een steen hebben geleefd: een poos geleden bedachten Jeroen, Jaco, Guus, Daniël en Niek, vijf jongens uit (de omgeving van) Nijmegen dat ze samen een bandje wilden beginnen. Dat bandje kreeg de naam Rectum Raiders. Naarmate de tijd vorderde, bleek de naam wellicht een beetje ongelukkig gekozen. In de documentaire Goin’ Rectal en in een interview dat Bertus had met bassist Jaco werd zo’n twee jaar geleden toegelicht waarom de bandnaam werd veranderd in X Raiders. Sindsdien timmert deze metalband weer behoorlijk aan de weg. Op 31 januari jl. is het laatste wapenfeit van deze heren uitgekomen: het album Weltschmerz ’89.

De muziek

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Weltschmerz ’89 is een heerlijk album geworden! Hoewel er natuurlijk nog steeds wel echte “X Raiders-dingetjes” in zitten, is het oordeel over het algemeen dat de band en de muziek volwassener zijn geworden. Na legendarische optredens op de Zwarte Cross en FortaRock, besloot dit vijftal om samen met Grammy-genomineerde producer Attie Bauw – die onder andere werkte met Judas Priest en De Staat – de legendarische Wisseloord Studio’s in te duiken om hun nieuwe plaat live op te nemen. Het resultaat: een overdonderende 11-nummers durende rollercoaster; agressief en duister, maar ook oprechter en pakkender dan ooit tevoren.

Met een voorbeeld van dat laatste begint het album: ‘Chop Some Wood’. Met superstrakke riffs die direct doen denken aan ‘Let There Be Rock’ van AC/DC wordt er een basis gelegd waarop vervolgens vakkundig wordt verder gebouwd. Wat volgt is de eerste single van het album. ‘Meat Market’ gaat gepaard met een ‘disturbing’ video en heeft, naast het feit dat het gewoon heerlijke muziek is, weer een beetje ouderwetse, van X Raiders bekende, “shock-momenten”.

Wat echter minstens zoveel opvalt, is de wijze waarop gitaristen Guus van Gemert en Jeroen van der Lee in dit nummer, maar ook in ‘Ride East’, samen spelen. Wanneer zij tegelijk dezelfde riffs en dezelfde noten spelen geeft dat, net als bij hun goede vrienden Wouter en Koen van het bandje For I Am King, een dimensie aan de muziek die weergaloos is.

En wat blijkt op dit album? We wisten natuurlijk al dat zanger Daniël een stem heeft die enorm uitnodigt om de teksten mee te schreeuwen, maar hij heeft ook nog eens een hele mooie zangstem. Vooral in ‘Oedipus’ komt dit goed naar voren.

Voor hen die de X Raiders het afgelopen jaar live hebben gezien, bevat Weltschmerz ’89 ook nog oude bekenden: ‘Fleshwolf’ en ‘Wasted’, twee échte X Raiders-podiumbeesten-explosies, zijn op deze plaat terecht gekomen.

Het oordeel

Dit album kan maar één oordeel meekrijgen: GEWELDIG! Het is zo’n fijn album geworden. Hoewel in alles te horen is dat de volwassenheid zijn intrede heeft gedaan en studentenleven min of meer achter de rug is, wordt ook duidelijk dat de band zichzelf (gelukkig) nog steeds niet al te serieus neemt. Ik weet dat het niet altijd vanzelfsprekend is geweest dat X Raiders zou blijven voortbestaan, maar wanneer op deze ingeslagen weg wordt verder gereisd, durf ik er wel mijn hand voor in het vuur te steken.