Niet alleen wij zijn vrij, ook de zon is vandaag bevrijd van hinderende wolken en dat levert een bijzonder zonnig gehumeurd publiek op. Dat valt al te merken tijdens het optreden van Nielson die het festival op het hoofdpodium mag openen. Tot ver achterin zingen mensen zijn niets-aan-de-hand liedjes mee, terwijl ze de daarbij passende pasjes zetten. Toch voelt Nielson zich soms onzeker over de respons, getuige opmerkingen als "Hebben jullie nog energie?" Maar als hij en zijn band vlak erna 'Als ik naar je kijk' inzetten, blijken zijn zorgen ongegrond. De zanger voelt zich sexy als hij danst, maar het publiek ook.
Roze bloemetjesbloesejes waar de navel onderuit piept staan ook sommige mannen geweldig, zo blijkt als we Niko begroeten op de Sena Performers Stage. Nik van den Berg, zanger/bassist van dit vierkoppige stel, speelt met onder meer Thomas van der Want, de voormalige frontman van Soul Sister Dance Revolution. De band brengt dansbare slacker/garagepopliedjes met soms licht agressieve ofwel hysterische trekjes. Het einde van het veel te korte (halfuur) optreden komt veel te snel, want juist tijdens het laatste nummer 'End of Time' van hun ep You Might Like It, But I Might Just Hate It (2018) met een heerlijk dromerige minutenlange outro, dansen de meeste mensen. Bijna smekend roepen zij de band terug, maar het mag niet baten.