#ZC17: Oerend harde gitaarmuziek uit alle windstreken op zaterdag #ZC17: Oerend harde gitaarmuziek uit alle windstreken op zaterdag

Ondertussen is Circa Waves op het hoofdpodium losgelaten. Waar ze een kleine maand geleden op Best Kept Secret niet iedereen wisten te overtuigen, kregen ze een week later op het Britse Glastonbury tienduizenden mensen aan het dansen. Op de Zwarte Cross weten ze met nagenoeg dezelfde setlist het veld niet vol te krijgen. Hoewel de band erg sterk speelt en frontman Kieran Shudall het publiek probeert op te zwepen is de muziek vooral goede achtergrondmuziek voor de groepjes die in het gras zijn gaan zitten. Voor hit ‘T-Shirt Weather’ is er een dansend clubje bij het hoofdpodium te vinden, maar de band is niet de knaller die het zo hard probeerde te zijn.

In de Roadhouse is het tijd voor het Noorse Spidergawd. De band speelt onvervalste seventies hardrock en past dankzij hun uitstraling perfect in de Roadhouse. De drumkit van Kenneth Kapstad (ex-Motorpsycho) staat vooraan op het podium, maar nog opvallender: Rolf Martin Snustad geeft de muziek de extra stevige laag door middel van zijn saxofoon. Zo ontstaat een herkenbare, maar toch spannende sound waar het aanwezige (ietwat grijzere) publiek zichtbaar van geniet.

En zij zijn niet de enigen: bassist Hallvard Gaardløs glundert regelmatig als hij de goedkeurende reacties van het publiek ziet en hoort. Ook frontman Per Borten en Kapstad, die na vrijwel ieder nummer achter zijn drumkit opstaat, staan met veel enthousiasme op het podium. De setlist, die grotendeels is opgebouwd met nummers van de drie meest recente albums, wordt vol overgave gespeeld. Tegen de tijd dat de band voor afsluiter ‘Is This Love..?’ nog een keer het gaspedaal indrukt, zijn wij dan ook al lang en breed overtuigd. Muzikaal gezien is dit de spannendste en strakste band van de zaterdag!

Bij de buren van café Harder! is het hierna tijd voor een andere band met Gelderse roots. De Rectum Raiders brengen hun vuige glamrock, inclusief komkommers én mascotte Hörse. Hard, snel en vies is ook vanavond weer het devies. Vanaf opener ‘Satisfaction’ (Benny Benassi cover) gaan bij zowel het publiek als de band alle remmen los. Publieksfavorieten als ‘My Anus Is Outta Control’ zijn tegenwoordig niet meer nodig om de pit gaande te houden: het grootste deel van de set leunt op het debuutalbum met minstens net zo vunzige feestnummers als ‘Boulanger’, ‘Foxx (I’m In Love)’ en ‘Rocket Science’. Terwijl de pit zich tijdens afsluiter ‘Ass of Spades’ (Ace of Spades, Motörhead cover) verplaatst naar het podium wordt duidelijk dat achterin de zaal een deel van het publiek vol verbijstering heeft gekeken naar het schouwspel dat zich hier voltrok. Dit is misschien niet de act die iedereen wil, maar het is wel degelijk de act die ieder festival nodig heeft.

Terwijl de Imperial March over de speakers klinkt wordt The Sore Losers in een volle Roadhouse ontvangen. De Belgische rockband timmert al behoorlijk wat jaren aan de weg en dat vertaalt zich naar een degelijke performance. Dat het met de reputatie wel goed zit, wordt bewezen doordat zelfs Ian Peres (bassist bij Wolfmother) het veld is overgestoken om bij de band te komen kijken.

Wij hebben echter ook nog een afspraak met Bökkers, een act die iedere Zwarte Cross-ganger toch een keer gezien moet hebben. Zoals gebruikelijk bij deze publiekslievelingen is de tent tot achterin gevuld en worden nummers als ‘Morattamottamotta’ door jong en oud meegezongen. Even lijkt de band met trommels en dansers een verrassing in petto te hebben, maar deze dienen enkel ter introductie en voor het intermezzo: het nummer blijft verder onveranderd. Ach, waarom ook? Dit publiek weet wat het kan verwachten en komt ook niet om verrast te worden.

Als de rookpluimen bij café Harder! weer zijn opgetrokken en het podium er wonder boven wonder nog blijkt te staan bouwt The Grand East een heel ander feestje. De rock van deze Overijsselse band heeft behoorlijk wat Americana en roots invloeden, wat perfect past bij de stem van frontman Arthur Akkermans. In deze kleine ruimte komt het geluid van de band geweldig tot zijn recht en mogen we gerust concluderen dat The Grand East muzikaal gezien de sterkste Nederlandse band van de zaterdag is.

En dan is het alweer tijd voor afsluiter Wolfmother. De Australische band trekt lang niet zoveel publiek als dat Racoon voor hen heeft gedaan, maar dat lijkt de band niets te deren. Onder leiding van frontman Andrew Stockdale klapt Wolfmother er met het nummer ‘Victorious’ gelijk goed op. En het moet gezegd worden: sinds de zanger zijn onstuimige jaren achter zich heeft gelaten is het weer een genot om naar hem te luisteren. Hij is goed bij stem en doet zijn best om er een spetterende performance van te maken. Bassist/Toetsenist Ian Peres heeft daar echter ook een groot aandeel in. Hij vliegt over het podium, zweept het publiek op en speelt zijn stukken op sensationele wijze.

Het grootste deel van de nummers komt vanavond logischerwijs van debuutalbum Wolfmother en het meest recente Victorious en kan op veel bijval rekenen uit het publiek. Hits als ‘Woman’, ‘Dimension’ en afsluiter ‘Joker & The Thief’ hebben door de jaren heen weinig aan kracht hoeven inboeten. Wanneer er met ‘The Love That You Give’ en ‘How Many Times’ onbekendere nummers langs komen blijkt de spanningsboog van het publiek echter niet al te lang te zijn, maar dat is slechts een smetje op deze strakke show. Verrassen deed de band allerminst, maar het is een prima afsluiter van weer een sterke dag op de Zwarte Cross!