#ZC17: Een ‘klein’ buitje deert de Zwarte Cross op vrijdag niet #ZC17: Een ‘klein’ buitje deert de Zwarte Cross op vrijdag niet

De haast 45-jarige, van origine uit Zuid-Afrika afkomstige Dilana Smith heeft enige bekendheid verworven met haar deelname vorig jaar bij The Voice Of Holland. Het kleine vrouwtje is, zelfs met haar Slash-achtige hoge hoed, nog niet zo groot als haar bandleden. Wat ze echter mist in grootte, compenseert ze ruimschoots in het geluid dat uit haar strot komt. De Megatent, waar Dilana haar opwachting maakt op hetzelfde moment dat Altin Gün in Exoticana staat, is behoorlijk gevuld. Het enthousiasme van de Achterhoekers laat echter, op dit vroege tijdstip, wel te wensen over. Zelfs een gebaar om mee te klappen, vindt nauwelijks gehoor. Opvallend is haar cover van 'Roxanne' (The Police) die ze brengt in een reggaestijl. (BE)

Rennend naar podium Roadhouse kunnen we nog net een stukje meepikken van King Hiss, een Belgische stoner rockband. Roadhouse is afgeladen vol. Niet omdat King Hiss nou zó geweldig is, maar omdat het regent. Lang leve de Zwarte Cross die de pers zodanig goed behandelt dat het concert vanaf de vide kan worden bekeken. Van daaruit blijkt ook dat de eerste tien rijen bestaan uit liefhebbers die er niet vies van zijn een moshpit te starten op de muziek die raakvlakken vertoont met melodisch metal. Als de laatste livetonen hebben geklonken, klinkt de eindtune: 'Dancing Queen' van Abba. (BE)

De Zweedse jongens van The Kendolls maken snoeiharde hardcore punk, waarbij eveneens te horen is dat hun roots in de rock-‘n-roll liggen. Hoewel hun setting al ruim een kwartier klaar staat, beginnen ze bijna vijf minuten te laat met spelen. Jammer, want ze zijn niet te versmaden. De vier leden maken herrie voor 10! Ze starten met één van hun meest recente nummers, 'Botox'. Ook bekendere nummers als 'Death Grip' en 'Kvart I Tre' (in het Zweeds…duh) komen uiteraard voorbij. Blijkbaar baart de ontstane moshpit enige zorgen, want van drie kanten komen een paar beveiligers om ervoor te zorgen dat de pit niet te groot wordt en er niet te veel mensen last van hebben. Wanneer we na The Kendolls Roadhouse verlaten en langs de Gospel Church lopen, schrikken we even op: is Angus in the house? Nee. Helaas! Uit de kerk klinken de gitaartonen van 'Thunderstruck' en al snel blijkt het koor in kwestie een Nederlandse variant te hebben op dit nummer. (BE)

Op het Hoofdpodium treedt VANT op, een kwartier later dan in het programma wordt aangegeven. Veel te weinig mensen voelen zich geroepen om naar deze Britse punkband te komen luisteren. Het in 2014 opgerichte bandje rond zanger Mattie Vant heeft zich in een razend tempo opgewerkt. Hoewel gaandeweg de wei voor het podium iets meer gevuld raakt, zijn er nog steeds maar weinig mensen die bekendere nummers als 'Parking Lot' en 'Piece & Love' meezingen. Slechts het bekende 'Karma Seeker' kan op iets meer enthousiasme rekenen. Aan de kwaliteit van VANT ligt het niet; zij waren retestrak. (BE)

De Zwarte Cross is van oudsher een festival waar bands van diverse pluimage hun opwachting kunnen maken, ongeacht welke nationaliteit. Zo ook deze drie jonge IJslandse rockers die al vanaf hun twaalfde samen zijn. Ze knallen heerlijk met nummers als 'Crazy Horses', 'Cocaine Sally' en sluiten af met hun bekendste nummer 'Expand Your Mind'. Opvallend is de gitaarriff in 'Midnight Meditation': bijna één op één gejat van de wereldberoemde riff die Tony Lommi speelde in 'Paranoid' van Black Sabbath. (BE)

Het hoogtepunt van deze vrijdag van de Zwarte Cross is het allerlaatste optreden van Joving en de Voederbietels. Muzikaal ben ik van mening dat het optreden van Fleddy Melculy echter het neusje van de zalm is. De zelfspottende Belgische thrashmetal en hardcoreband breekt Roadhouse bijna af, het publiek opzwepend tot het nóg meer circlepits, waarbij zanger Fleddy zelfs niet schroomt de toeschouwers te laten zien hoe het betere duw- en trekwerk uitgevoerd moet worden.

Dat de setlist die de Belgen spelen behoorlijk voorspelbaar is, is hen nauwelijks kwalijk te nemen. Ze hebben namelijk pas één album op hun naam staan, Helgië genaamd. Dat doet er echter niet aan af dat strakke nummers als 'Ik Haat Jazz' en 'Apu Van De Nightshop' knallen als een malle, evenals 'Proven', een cover van Hatebreed. Fleddy Melculy sluit, bijna traditiegetrouw, af met 'Refuse/Resist' van Sepultura. En ook dat doen ze weer geweldig! Wat een band. Zij verdienen de roem die ze binnenkort hopelijk krijgen. (BE)

De vrijdag wordt bij het Hoofdpodium afgesloten door Jovink en de Voederbietels, de Achterhoekse helden die vanavond hun aller-, aller-, allerlaatste optreden geven. En daar wil blijkbaar iedereen bij zijn. Vrijwel iedereen die vandaag op de Zwarte Cross is, staat voor het hoofdpodium. Niemand wil het definitieve afscheid van Herdrik Jan Lovink en Gijs Jolink missen. Alvorens het kwartet, voorafgegaan door 'Carmina Burana' van Carl Orff, het podium betreedt, wordt de enorme mensenmassa getrakteerd op een geweldig vuurwerk.

De mannen trappen af met 'Wanneer Geven Wi-j De Strijd Op' en de Achterhoeker in hart en nieren krijgt kippenvel van het geluid dat wordt voortgebracht door duizenden en duizenden mensen die het meezingen. Hetzelfde geldt voor 'Wakker Worden, Brommers Kieken' en 'Holt De Bek'.
Jovink en de Voederbietels zijn een begrip in de Achterhoek en onlosmakelijk verbonden met de Zwarte Cross. Hun eerste optreden was daar en nu dus ook hun laatste.

Een waardige afsluiter van een vrijdag die ietwat regenachtig begon, maar ‘zonnig’ eindigt, ondanks het feit dat het al 23.00 uur is geweest. (BE)