Donkere wolken pakken zich samen rondom de Zwarte Cross. Het is dan ook een tikkeltje ironisch dat Donnerwetter de eerste band is die vandaag speelt in the Bayou. Naarmate de set vordert, ziet het wolkendek er steeds dreigender uit. En uiteindelijk wordt het publiek naast de bluesy folkliedjes ook op een flinke lading regen getrakteerd. De band is in september vorig ontstaan uit de creatieve geesten van Rocco Ostermann (Magic Fish/The Bruurkes) en Wout Kemkens (Shaking Godspeed). De twee eigenzinnige gitaristen hebben inmiddels een volledig draaiende band met Matthijs Stronks op toetsen en Thijs Verwer achter de drums. Donnerwetter klinkt daarmee voller dan ooit. De compacte liedjes zijn uitgegroeid tot kleine verhaaltjes in grote vorm. Epische verhaaltjes. Over bijvoorbeeld een scheel charmant hondje dat zijn nageslacht heeft bezegeld. Het gitaarwerk is creatief: er worden mooie loopjes uitgevoerd, afgewisseld met pakkende riffs. De baspartijen worden voornamelijk ingekleurd door de toetsenist. Verwer weet met zijn jazzy drumstijl een mooie lijn uit te zetten. En de stem van Ostermann is warm. Hij zingt met passie, en weet daarmee het gevoel over te brengen. Helaas loopt door de stromende regen een deel van het publiek weg. De echte diehards blijven staan als jonge verzopen katjes. Wellicht een mooie inspiratiebron voor een nieuw verhaal.
#zc13: Wijnroute vrijdag: creatief gitaarspel van Donnerwetter
Een breed scala aan muziek
Begeef je in Nederlands beste wijnproeverij op het gebied van muziek. Een nipje hier, een nipje daar. Maar uitspugen ho maar. Want er is een rijkdom aan prachtige exemplaren, waaruit je onmogelijk kunt kiezen. Een reis naar nieuwe volle smaken. Voor de fijnproever is in deze route een breed scala aan muziek te vinden. Van warme bluestonen tot verfrissende folk. Met de voetjes van de vloer, een knisperend vuurtje en een lekker hapje. Wat wil een mens nog meer?
Het weer bereikt broeierige temperaturen. Net als Orange Sunshine. Wie het nog niet warm had, krijgt het nu wel warm met deze psychedelische stonerrock. De stuwende drums zijn overgoten met een laagje stevig baswerk. Voeg daarbij een verfrissende gitaarsolo en klaar is kees. De drummer doet denken aan Animal van the Muppets. Het is een kleurrijk figuur, waar je met plezier naar staat te kijken. Drummen is voor hem niet alleen een vak, het is onderdeel van zijn persoon. Met het stokkie links en rechts wiegt het hele lijf van deze man mee op het ritme. Je krijgt zin om zelf mee te doen. Maar het in deze broeiende temperaturen kijken vraagt al voldoende inspanning.
Coco wie? Qeaux Qeaux Joans. Deze roodharige, stoere vrouw lijkt qua stem op de grote zus van Selah Sue, die een iets minder commerciële weg in slaat. Qeaux Qeaux Joans haalt alles uit de kast. Ze bewijst dat ze ongelooflijk intiem kan zingen, waarbij iedereen van haar, de zon en een koud biertje kan genieten. Met een zwoele stem trekt ze iedereen mee in haar verhaal. Zelf lijkt ze compleet van de wereld, alsof haar gedachten alleen uitgaan naar de woorden die ze zingt. Maar dat veranderde: precies op het juiste moment bespeelt ze het publiek richting een dansmodus. Met een rauwe, brullende stem, afgewisseld met hele hoge noten weet ze precies de juiste snaar te raken. Ze stapt van het podium af en staat in het publiek. Maar helaas niet alleen maar rozengeur en maneschijn. De techniek laat hier en daar een steek vallen, en dat zorgt voor afleiding. Gelukkig doet het niet veel af aan het totaalplaatje, want over haar muzikaliteit en performance valt geen kwaad woord te zeggen.
De Bayou is afgeladen vol wanneer Poor John met de set begint. Het is dan ook een feestelijk tweemansbandje dat sfeer weet te maken. Beide bandleden spelen meerdere instrumenten tegelijk. Dit is erg leuk om te horen en zien. Enig minpuntje is dat de drummer/bassist niet altijd even strak speelt. Bovendien speelt hij voornamelijk dezelfde maten, waardoor het geheel veel van hetzelfde wordt. Dat de drumbeat een goede basis vormt voor de opzwepende blues country liedjes is zeker waar. Het publiek heeft veel plezier. Er wordt gedanst, en bij een enkele cover meegezongen.