Roy, nog een beetje toegekomen aan vakantie vieren? Of heb je het te druk gehad met optredens?
“Nou, ik zal je vertellen, ik heb het weten te combineren. We zijn met de Memphis Maniacs en onze gezinnen op vakantie geweest in Vlieland en werden daar in natura voor betaald. Dat wil zeggen dat we opgetreden hebben op camping Stortemelk. Het was geweldig; voor anderhalf uurtje spelen krijg je een complete vakantie op een prachtig eiland. Daar zit je dan met artiesten als Tim Knol (die bij hetzelfde boekingskantoor zit als wij) in grote inbouwtenten vakantie te vieren. Heerlijk is dat, een mooie combinatie tussen spanning en ontspanning. Verder hebben we met de Maniacs nog op Dutch Valley en het Woodstock Festival in Scheveningen gespeeld.”

Woodstock, klinkt interessant.
“Dat was het ook! We hebben een heel andere set gespeeld dan die we vaak spelen op feesten. Het was een soort Lowlands-publiek, die snappen wat onze doelstelling is en even lekker vergaten dat we hun favoriete nummers bij de keel grepen. Dan kun je ook lekker los gaan met een flinke dubstepbeat à la Skrillex. Zo stookten we daar het vuurtje op, hip en toch lekker fout.”

Tof, maar ik hoorde dat je een nieuw project bent gestart? Kun je daar wat meer over vertellen?
“Dat klopt. Ik ben dit jaar namelijk ook op Zwarte Cross geweest. Daar heb ik samen met Peter van Gestel (gitarist Memphis Maniacs) en Gijs Jolink en Hendrik-Jan Lovink van de Feestfabriek een project uitgebouwd waar we op Zwarte Cross 2012 mee begonnen zijn. Vorig jaar bestond de bijdrage slechts uit een optreden van de Nozems, een bezetting die in het leven werd geroepen ter promotie van het drankje Nozem Oil (een alcoholisch energiedrankje). Dit jaar hebben we diverse ludieke activiteiten georganiseerd op het terrein. Die vonden plaats op het Tweetaktterras, een plek op het terrein met muzikaal theatrale invulling. Interactieve activiteiten als Smerige Verhalen in de Camper, Raad de Riff, Hit de Hippie (het thema was flowerpower), Nozems tegen Hippies en de Brommerbingo waren het resultaat. Als je creatief aan de gang gaat met een thema komen er zoveel ideeën naar boven.”

Je bent dus een soort creatieve motor in een dergelijk proces?
“Dat kun je wel zeggen. Je moet doen waar je goed in bent. En ik ben goed in de meest absurde dingen bedenken. Gijs Jolink is iemand die over het terrein loopt en alles al gestructureerd heeft in zijn hoofd. Zo vul je elkaar aan, de een is meer het creatieve brein, de ander brengt structuur in de chaos aan. Ik heb de opleiding Culturele en Maatschappelijke Vorming gedaan. Daar heb ik geleerd hoe je groepen in beweging zet en vooral hoe mensen de schaamte los kunnen laten. Op campings heb ik dit als activiteitenbegeleider in de praktijk gebracht.”

Daar ben ik benieuwd naar. Hoe doe je dat dan?
“Heel simpel, je moet zelf je grenzen durven te verleggen om anderen uit hun comfortzone te laten stappen. Ik geloof in een totaalplaatje. Het gaat niet alleen om de muziek, maar ook om de presentatie. Daarom is Memphis Maniacs ook zo’n succesformule gebleken. Wij nemen onszelf niet te serieus en bedenken iedere keer weer wat nieuws, met vette kostuums, lichtshows, mash-ups en rare capriolen. Zo krijg je een menigte mee. Dat gaat natuurlijk met vallen en opstaan. We hebben dikwijls voor zalen gespeeld waarin mensen met de rug naar ons toe stonden. Je gaat dan bij jezelf te rade wat mensen nou zal triggeren om uit hun schulp te kruipen.”

Waarom moeten ze uit hun schulp kruipen dan?
“Omdat het zo lekker is de wereld af en toe niet te serieus te nemen. Dat doen we al zo vaak. Ik wil mensen uitdagen zichzelf te vinden in een rol waarvan ze blij worden. Soms zie je mensen competities doen, welke nummers de Memphis Maniacs mash-uppen. Maar de meesten gaan er echt een feestje van maken, en dat is zo mooi om te zien.”

Je neemt jezelf dus niet te serieus. Vind je dat andere artiesten dat ook zouden moeten doen?
“Het is niet erg dat artiesten serieus bezig zijn met muziek. Wij doen ons ding, een feestje bouwen, dat hoeft niet iedereen te doen. Wel vind ik het jammer als mensen je niet respecteren als band. Een tijdje geleden waren we met Memphis Maniacs de afsluiter van een muziekavond, en weigerde het bandje voor ons te ‘stoppen voor een coverbandje’. Dan neem je jezelf volgens mij echt te serieus.”

Wat een mooie benadering van artiest zijn Roy, wat gaat er nog allemaal gebeuren de komende tijd?
“Sowieso ga ik door met mijn projecten. Ik doe ook solo-optredens waarin ik verschillende personages speel als de ‘Zingende Schlager’, een slager dus die schlagers zingt. Daarnaast ga ik door met theaterprojecten op middelbare scholen over drugs, alcohol en roken. En 22 november spelen we met de Memphis Maniacs Streetfighter-style in het Klokgebouw in Eindhoven. We zijn nog bezig artiesten daarvoor te strikken die groter zijn dan wij.”

En wat schuift dat?
Ik kan inmiddels leven van mijn bestaan als artiest, maar daarvoor moet je wel flexibel zijn. Vandaar dat ik zoveel bezig ben met projecten. Ik heb geen luxeleventje maar dat hoeft ook niet. Ik wil alleen maar zeggen dat als je maar creatief genoeg bent, er heel veel mogelijk is.”

Wil je nog wat zeggen tegen collega-artiesten?
“Ja, wat ik artiesten mee wil geven is dat de show de muziek ondersteunt: haal alles uit de kast om het publiek een geweldige avond te geven!”

Websites:
http://www.fcsmolenaars.nl
http://www.memphismaniacs.nl