Wintereditie Spijkerrok rockt de pan uit

Monokraft en The James voor het laatst op de planken

Fred Hubers en Ronald Stempyn ,

Spijkerrok streek afgelopen vrijdag voor het eerst neer in het Arnhemse Willemeen. Dat blijkt een goede keuze. Een paar honderd mensen zorgen voor een prima sfeer waarbij zowel de bands in de zaal als in het café op een volle bak kunnen rekenen.

In de publicaties vooraf draaide het vooral om het afscheid van twee bands: Monokraft en The James. Beide behoren tot de vaste waarden van het Arnhemse popcircuit van de laatste jaren. Monokraft presteerde het zelfs op een haar na de landelijke competitie van LiveXS te winnen. Op Spijkerrok nemen ze afscheid met een gedegen optreden. Monokraft is nooit een echte liveband geweest en hun gelaagde songs komen op cd beter over dan op het podium. Desondanks spelen ze een nieuw nummer waar de vonken vanaf vliegen. Al met al maakt de band toch een beetje een matte indruk. Monokraft heeft een mooi leven gehad, en het einde komt op tijd.

The James maken wél een feestje van hun laatste optreden. Vanaf de eerste noot spelen ze met passie, zelfvertrouwen en energie. Daarbij heeft hun geluid vanavond een lekker rafelig, overstuurd randje wat de muziek nét dat beetje extra geeft. Hun gitaarpopsongs kennen weinig franje maar des te meer urgentie. Met een laatste bandbuiging neemt The James afscheid op hun muzikale hoogtepunt. 

Het Nijmeegse Wolves Dressed In Sheep heeft in de tussentijd het café warm gemaakt voor hun intieme liedjes. Dit kwartet twintigers maakt muziek die aardig past in de hippie-folk revival van de laatste tijd. Door het gebruik van een mandoline en een mini-keyboard ontstaat de ene keer een melancholieke, dan weer een vrolijke sfeer. Het enthousiasme van de zanger-gitarist zorgt ervoor dat de muziek niet verzandt in kampvuurliedjes en het optreden ook leuk is om naar te kijken.

We Sell Guns uit Rotterdam speelt in het uitpuilende café eveneens een zeer verdienstelijke set. Catchy rocksongs met invloeden uit jaren ‘70/80 punk en wat garage. Ze spelen slechts met z'n tweeën, maar qua volume staat dit duo z'n mannetje wel. Lekker rauw, enthousiast en eigenwijs rammen de voormalige leden van Vegas For Millions zich door de set heen. Toch zou een ronkende bas, naast het schurende en snerpende gitaargeweld, niet misstaan om het geheel nog wat extra body te geven. Zolang We Sell Guns hun nummers echter met zoveel overgave blijven spelen, zal het enkel een kniesoor zijn die daarover jammert. 

De naam Achterdochtig is al regelmatig te zien op stickers in de stad en op muziekgerelateerde sites, maar wie de band voor het eerst ziet komt toch voor een verrassing te staan. Het betreft hier fragiele doch explosieve gitaarpop/rock met een in een emotionele rollercoaster verkerende frontman, die zijn nummers vertolkt met zorgvuldig gekozen woorden in zijn moerstaal. Het is moedig om je zo kwetsbaar op te stellen, het is mooi om dit in je nummers te verwerken, maar laat verdorie wel je schoenen aan!

Dan is er nog Dirty Ed: een drummer en een gitarist/zanger die halve popklassiekers afspelen en hierop meespelen. Het enthousiasme van deze entertainers komt over op het publiek, maar wordt helaas vrijwel niet gedeeld. Als je naar de programmering kijkt zie je dat er op Dirty Ed na louter bands spelen die zichzelf en hun muziek duidelijk wat serieuzer nemen. Er is niets mis met het opvoeren van zo’n act, maar aangezien de band weinig toevoegt aan de bestaande nummers, is het hooguit een kwestie van plaatje herkennen, verder kletsen en je biertje drinken.

Afsluiter en hoofdact Birth Of Joy hakt er behoorlijk in. Wie dit trio wel eens heeft zien spelen weet hoe compromisloos ze hun psychedelische jamrock à la MC5 en The Doors de zaal in kunnen smijten. Vanavond was zo'n avond. De band wil met elk nummer het publiek overrompelen en platwalsen. Dat maakt het op den duur nogal vermoeiend om te volgen. Als ze meer leren doseren valt er in de toekomst nog veel te genieten van deze wilde honden. De band staat als een huis en oogt zeer professioneel. Het is niet meer dan terecht dat ze vorige maand op Eurosonic hebben gespeeld.

Een compliment aan de organisatie, die voor de zoveelste keer een verrassend en goed programma heeft samengesteld, is volledig op zijn plaats. De vele bezoekers zijn het dan ook over één ding eens: op naar de zomereditie van Spijkerrok 2013!