The AppleJacks stonden met hun mix van jaren '80-punk, sixties-vibe en moderne popmuziek al in Paradiso en op Lowlands. Het Amsterdamse viertal maakt vrolijke, opzwepende nummers, waar de Nijmeegse studentenkamer van vanavond eigenlijk te klein voor is: de circa twintig aanwezigen hebben al snel spijt dat ze zijn gaan zitten. Door de dansbaarheid van de muziek doet de band denken aan Will and the People, mede omdat de zanger qua uiterlijk en niet geheel zuivere zang veel weg heeft van Will Rendle. Het lukt The AppleJacks uiteindelijk knap om een zomerse strandsfeer naar Stukafest te brengen, terwijl de toeschouwers alvast dromen van een show op bijvoorbeeld Habana aan de Waal. (RO)
Intimiteit en volop variatie op Stukafest
Dertiende editie studentenkamerfestival trapt af in Nijmegen
Al voor de dertiende keer staat februari in het teken van Stukafest. In twaalf studentensteden vindt het studentenkamerfestival op verschillende avonden plaats. Traditiegetrouw was ook dit jaar de eerste Stukafest-avond voor Nijmegen. Twintig studentenkamers stonden woensdag 6 februari in het teken van theater, cabaret, literatuur en... muziek. Intieme optredens in drie rondes met op het eindfeest de ultieme ontlading.
Sue the Night speelt vandaag in de huiskamer van Richard en Pola. Het orgeltje van de toetseniste en percussioniste staat provisorisch opgesteld op de wasmand. De gelegenheidsband (Sue is in principe singer-songwriter) verovert in een mum van tijd de harten van het publiek. Sue heeft een even krachtige als warme stem en toont haar muzikaliteit gedurende het hele semi-akoestische optreden. Sue the Night is als een melancholische wolk die aan vele opklaringen onderhevig is. Het drietal wisselt prachtige songs over de pijnen des levens af met vrolijke popliedjes. Een gezonde dosis humor, wonderschone driestemmige harmonieën en multi-instrumentalist Matthijs, bekend van Tommy Ebben & The Small Town Villains (viool, basgitaar, mandoline) maken het collectief tot een aangename verrassing. Hoe mooi Sue ook is, ze is allesbehalve een meisjesmeisje, gewoon one of the guys (A Boy Named Sue?). Ze kondigt een nummer aan over een nacht waarvan ze niets meer weet, een dissonante blues is het originele resultaat. Gedurfd, maar waarom niet? Alles klopt vanavond en het laatste nummer vat dat nog even samen, de kracht van Sue´s stem, het ritmisch talent van organist-percussionist Linda (Bombay Show Pig) en de sereen en subliem spelende Matthijs laten zien dat ze kunnen zorgen voor een prachtig avondje uit. Spannende, inspirerende en gevarieerde popsongs, waar vind je dat tegenwoordig nog? Het antwoord van de avond: bij Pola en Richard in de Groenestraat! (PA)
All Shall Be Well is een post-rock-viertal uit Haarlem, en gaat al een paar jaar mee. Voluit heet de band overigens All Shall Be Well (And All Shall Be Well And All Manner of Things Shall Be Well). De muziek is gelukkig een stuk toegankelijker: de instrumentale nummers worden geduldig opgebouwd, tot de drummer invalt en alle opgebouwde spanning eruit knalt. Invloeden van genregenoten als Explosions In The Sky en For A Minor Reflection zijn door het hele optreden hoorbaar, terwijl het eenvoudige xylofoon-deuntje in Forgot Yesterday, Am Today And Will Be Tomorrow dan weer overeenkomsten vertoont met HoppÌpolla van Sigur Rós. All Shall Be Well laat vanavond, ondersteund door fraaie visuals, een goede indruk achter: meerdere studenten lopen na afloop met een cd naar buiten. (RO)
Aan al het goede komt een eind, dus waarom sluiten we het niet gewoon knallend af, zal de organisatie gedacht hebben. Maar rigoureus knallen lijkt na vele akoestische sets niet zo’n goed idee, dat heeft de Stuka-crew in de gaten. Stukafeest in Doornroosje begint met het relaxte Boomshakalak Soundsystem. Fijne reggaeklanken met een smooth beatje eronder warmen de voetjes van de bezoekers van het eerste uur op. De rood, geel en groene kleuren van de vlag voor het podium doen denken aan een ander volksfeest dat komend weekend voor de deur staat. Als tweede act van het feest is Guerilla Speakerz die het tempo wat opschroeven. Met hun Nintendo’s weten ze de menigte wat meer op te zwepen. Jammer genoeg valt de goede opbouw even weg door een rustigere track tussendoor, maar al met al legt het duo netjes de rode loper uit voor de laatste DJ van vanavond: DS-10 Dominator. Op het eerste gezicht is het niet meer dan een contactgestoorde wizkid die op het podium verschijnt, maar al snel wordt duidelijk dat hij een harde jongen is, bikkelhard! Met bpm’s die de spuigaten uitlopen dendert deze gast over de aanwezigen heen. Niet iedereen is daar echter van gediend, waardoor de zaal een beetje leegloopt. Alleen de echte die-hards houden het oorverdovende geluid van de nintendoënde geweldenaar vol, maar die vliegen dan ook over de dansvloer. Een rustig festival knalt zo de diepe nacht in. Het was weer een mooie editie van het grote huiskamerfeest, met een ultieme ontlading! (PA)