Wat was de allereerste lp/cd die je kocht?
René: Het allereerste cd’tje dat ik kocht van mijn eigen spaarcenten was de cd-single Liar van Henry Rollins. Ik las net dat dat nummer in 1994 uitkwam, waardoor ik me ineens heel oud voel, haha. Ik had het clipje destijds op MTV gezien en die roodgeschminkte Henry Rollins maakte gewoon erg veel indruk op me. Er verschijnt meteen weer een glimlach op mijn gezicht als ik eraan terugdenk: ik moet dat nummer wel duizend keer gehoord hebben destijds!
Frank: Mijn eerste album was Spirit of Eden van Talk Talk in de zomer van 1988. Destijds nog op vinyl. De audio-cd was wel in opmars, maar de meeste mensen kochten nog steeds op vinyl omdat de cd-spelers toch best duur waren in aanschaf. Om eerlijk te zijn kocht ik deze lp vooral omdat ik de hoes zo mooi vond, haha. Maar het bleek ook nog eens fantastische muziek te zijn. Ik kende Talk Talk natuurlijk wel een beetje, dus daarom was ik ook wel geïnteresseerd, maar had geen idee wat ik kon verwachten. Het is nu nog steeds een van mijn favoriete platen ooit!

Wat was de lp/cd die je bewoog om te gaan muziek maken?
René: Niks specifieks eigenlijk, maar ik luisterde (en luister nog steeds) zo veel muziek dat ik er op een bepaald moment gewoon niet meer onderuit kwam om zelf ook wat te gaan maken. Ik dacht namelijk bij alles wat ik luisterde: dit wil ik ook!
Frank: Dat waren toch wel de albums van The Art of Noise en ook Jean Michel Jarre. Hun creatieve manier van het gebruik van geluiden en sounds inspireerde me enorm, en ik wilde al heel snel voor mijn verjaardag een keyboard met sampler (jawel, die had je al in de tijd!). Helaas kon je de samples niet opslaan of editten. Het was meer een leuk geintje op zo’n keyboard, maar goed we hebben het dan ook over 1986, haha.

Welke lp/cd heeft je kijk op muziek drastisch doen veranderen?
René: Geen enkele specifieke plaat, er zijn zo veel platen die mijn kijk op muziek hebben veranderd. Soms is het de energie van een plaat, soms het technische vernuft en soms het niveau van totale abstractie.
Frank: Ik denk dat de platen van The Pixies mijn kijk zeker hebben veranderd. Hun manier van songs schrijven en het slim gebruiken van stem en unieke gitaarsounds was voor mij een ‘eye opener’. Hun songs zijn soms totale muzikale anarchie in een zeer intelligent jasje.

Wat is de laatste lp/cd die je gekocht hebt?
René: Dat waren twee platen bij de beste winkel van Nijmegen: Señor Hernandez! Allereerst de picture disc van het debuutalbum van Death Breath. Ik had de cd al, maar ik zag deze lp nu voorbijkomen en kon hem niet laten liggen. Topplaat! De andere die ik kocht was een verzameling van EP's van de punk/hardcoreband Dropdead. Ook deze had ik al op cd, maar kon dit niet laten liggen. Coole band!
Frank: Dat is Kraftwerks Computer World (remastered). Deze had ik nog niet op cd, en ze verkochten ‘m bij een tentoonstelling/expositie over Kraftwerk.

Jullie treden samen met the netherlands op. Wat vind je van jullie collega-bands?
René: Ik ken the netherlands al: ik heb ze een topshow zien geven op de Gesel XL. Na afloop nog kort gesproken met de gitarist: aardige vent! Grimm Limbo ken ik alleen qua naam, ik heb wat dingetjes beluisterd op Bandcamp en ik ben erg benieuwd naar de show.
Frank: Via het 48 Hour Video Project leerde ik the netherlands kennen, en ik was gelijk verkocht. Ook het nieuwe album is in zijn geheel erg mooi! Dead Neanderthals ken ik nog niet, maar ga ik zeker checken!

Waarom moeten we 26 mei naar The Stage komen?
René: Omdat thuis Ik Hou van Holland kijken een slechter alternatief is.
Frank: Ik denk dat het een mooie avond wordt met veel diversiteit in wat er te zien en te horen zal zijn. En je steunt nieuwe innovatieve bands door naar live shows te komen. Dus das al een goede reden!