Puro Instinct laat de jaren ’60 herleven. Verstopt tussen de zweverigheid zijn enkele hoogtepunten te ontdekken.

CONCERT
Puro Instinct, Barbarossa Ruìne, donderdag 21 juli 2011

MUZIEK
De zweverige hippiefolk van deze Californiërs heeft nog het meeste weg van Fleetwood Mac.

PLUS
Met z’n zessen is het best druk op het kleine podium in de ruïne. In dit geval heeft dat louter voordelen. Dankzij het brede instrumentarium, de rijke arrangementen en het volle geluid krijgt de folk een mooie gelaagdheid waarin veel te ontdekken is. Het geeft het optreden de nodige spanning ondanks het nogal zweverige karakter. De jaren '60 herleven door de hippie-frontvrouw met haar verdwaasde stonede blik (zie ook interview met Puro Instinct, red.) en de tweestemmigheid in de nummers. Het geeft het groepsgevoel van Puro Instinct meer cachet.  

MIN
Het nogal zweverige karakter wordt naar verloop van tijd irritant. Soms draaft Puro Instinct te lang door en lijkt er geen einde aan te komen. Dan is er nog de kwestie van het geluid. Dat staat veel te hard waardoor de band nogal stroperig klinkt. Daarnaast staat er te veel galm op de microfoon. De zang is nauwelijks goed te verstaan. Soundchecken is ook een kunst blijkt maar weer.

CONCLUSIE
In zijn geheel een spannend optreden met hier en daar een ruw diamantje. Op naar de slijper!

CIJFER
6