Bij binnenkomst staat de set al klaar, maar de geluidstechnicus is nergens te bekennen. Gelukkig maar dat RosaLinde beschikt over een manager die bij de knoppen kan inspringen. Na dik een half uur vertraging trapt Skald Johansson af. Hij heeft een frisse vrolijke stem en begint zijn eerste set met eigen nummers. Al snel volgen lange tokkelpartijen waarbij hij ook een Nederlandstalig nummer speelt. De mooie melodiën zorgen voor een melancholische sfeer, vooral bij het nummer Lisa. Skald Johanssen maakt bij zijn tweede set ook gebruik van de mondharmonica, en dat wel bij een bluesnummer, wat hij niet vaak doet. Hij varieert veel in sound, maar niet op een storende manier.

Iedereen gaat geheel mee in de relaxte warme sfeer deze avond. Bij de Billabong kun je namelijk aan de bar praten met je vrienden waarbij je vanuit de ruimte daarachter zang en gitaar hoort. Het is natuurlijk veel beter om de muziek op te zoeken en bij het podium een stoel of bank te pakken. Je kan dan luisteren naar het getokkel onder het genot van een glas wijn of bier, zonder daarbij last te hebben van de mensen aan de bar. Je hoort alleen de muziek, het gerinkel van glazen en het uitbundige geklap.

RosaLinde begint haar eerste set vol enthousiasme en varieert tussen getokkel en swingende opzwepende muziek. Ze produceert een stevige sound en staat duidelijk sterk in haar schoenen. Niet voor niets zijn haar invloeden Tori Amos, Melissa Etheridge en Ane Brun. Van deze laatste artieste speelt ze nog het nummer My Star. RosaLinde valt voornamelijk op door haar eigen diepzinnige teksten. Blijkbaar zit het in de familie, want op het einde van de eerste set speelt Rosalinde nog een nummer dat door haar vader is geschreven: Als een steen. Bij dit nummer laat ze ook nog zien dat ze goed overweg kan met de mondharmonica. Billabong laat deze avond duidelijk zien dat Nijmegen beschikt over zeer goede singer-songwriters.