De 1e Etage, een samenwerkingsverband tussen Luxor Live en de Jacobiberg, is een uitstekend podium voor beginnende regionale bands. Mozart, Hip Guy is zo’n band. Zij spelen voor de derde keer in hun geschiedenis in deze formatie. Eenvoudige doch energieke rock in tweekwartsmaat is het standaard recept voor elk nummer van Mozart, Hip Guy, zo blijkt. Het drietal oogt behoorlijk ingespeeld, toch is het niveau van de bandleden niet bepaald op elkaar afgestemd.

De gitarist en de bassist zijn behoorlijk vaardig met hun instrumenten. De drumster moet misschien nog een paar muzieklessen volgen. Ondanks dat het strak in de maat is, oogt het erg zenuwachtig. Ook heeft elk nummer hetzelfde drummotief; variatie is uit den boze. Jammer, want zeker in het begin, als je het ritme nog niet kent, is het een erg leuk bandje. Ze maken vrolijke muziek en met name de gitarist en bassist stralen pure spelvreugde uit.
 

Na regen komt zonneschijn, zo luidt het spreekwoord. Het geldt ook in Luxor Live; Xylo betreedt het podium. Deze zeer creatieve heren maken de avond tot een feest voor de liefhebber van moeilijke muziek.
 

Na het eerste nummer is het drumstel al kapot, dus volgt een korte pauze. Daarna kan Xylo weer verder met het beoefenen van het experimentele genre. Onregelmatige ritmes komen en gaan: nee, dit is geen easy listening. De stijl is moeilijk te beschrijven, het ene moment heeft het iets van Velvet Underground, het andere moment lijkt het meer op Fleet Foxes. 

De gitarist experimenteert met een strijkstok om zijn gitaarsnaren te laten trillen. Dit zorgt voor een heel bijzonder geluid; het sleept wat meer zodat er een erg mellow geluid ontstaat. Dit is zo’n band die vooral voor de echte liefhebbers zeer interessant kan zijn.

Als laatste is de Arnhemse formatie Phoenix Park aan de beurt. Een energieke rockband met uitstraling. Het viertal bestaat in de huidige bezetting slechts twee maanden. Daar is niks van te horen: ze knallen alsof ze al jaren bij elkaar zijn.

Phoenix Park geeft oude muziek een nieuwe sound. Er zit zowel modern klinkende rock in als ouderwetse merseybeat. Het geheel ligt verrassend goed in de oren. Helter Skelter van The Beatles, alsook Led Zeppelin’s Whole Lotta Love wordt gecoverd. Beide nummers worden gespeeld in de stijl van Phoenix Park. Je hoort haast niet dat het geen eigen nummers zijn, zo goed speelt het viertal deze nummers. Dit zijn echte muzikanten die spelvreugde combineren met kwaliteit. Hier gaan we meer van horen, zoveel is wel duidelijk. Deze band heeft zowel verleden als toekomst.